Dernier Combat - Manau

Ca fait déjà des mois que t’es partie, me laissant seul

Me voilà aujourd’hui devant toi, assis sur le sol

Entre les fleurs, le marbre et toutes ces dalles sombres

Je ne peux voir que ton prénom inscrit sur cette tombe

La suite de ma vie, tu sais a tellement changé

On dit que c’est ainsi et que le temps va me faire oublier

Malgré les jours passés, je n’y arrive pas

Et jour et nuit, je pense à toi

J’entends souvent ton rire, le son de ta voix

J’ai même des souvenirs qui me reviennent des fois

Les réalités, complicité du passé

De tout ce que l’on a fait ensemble et que rien ne peut effacer

Et pourtant, il y a ce sentiment de colère

Qui m’envahit comme un aimant attiré par le fer

Putain de maladie qui ne s’arrête pas

J’n'étais pas là pour ton dernier combat

Je vais rester debout, continuer mon chemin

A prendre encore des coups, ça va dépendre des lendemains

Un jour tu m’as dit que la vie ressemble à un bouquin

Qu’il y a le début, le milieu et bien sûr la fin

C’est sûr, aujourd’hui je sais où j’en suis

Je viens de finir le dernier chapitre de ta vie

Tu peux partir en paix, toi seule avais raison

Et rendez-vous sur l’Ile d’Avalon

J’entends souvent ton rire, le son de ta voix

J’ai même des souvenirs qui me reviennent des fois

Les réalités, complicité du passé

De tout ce que l’on a fait ensemble et que rien ne peut effacer

Et pourtant, il y a ce sentiment de colère

Qui m’envahit comme un aimant attiré par le fer

Putain de maladie qui ne s’arrête pas

J’n'étais pas là pour ton dernier combat

J’n'étais pas là pour ton dernier combat

Je bent al maanden weg en laat me alleen

Hier ben ik vandaag voor je, zittend op de grond

Tussen de bloemen, het marmer en al die donkere plavuizen

Ik zie alleen je voornaam op dit graf

De rest van mijn leven, weet je, is zo veel veranderd

Ze zeggen dat het zo is en dat de tijd me zal doen vergeten

Ondanks de afgelopen dagen kan ik het niet

En dag en nacht denk ik aan jou

Ik hoor vaak je lach, het geluid van je stem

Ik heb zelfs herinneringen die soms bij me terugkomen

Realiteiten, medeplichtigheid aan het verleden

Van alles wat we samen hebben gedaan dat niets kan wissen

En toch is er een gevoel van woede

Die me binnenvalt als een magneet die wordt aangetrokken door ijzer

Verdomde ziekte die niet stopt

Ik was er niet voor je laatste gevecht

Ik blijf op, ga verder

Om meer hits te nemen, zal het afhangen van de morgen

Je vertelde me eens dat het leven als een boek is

Dat er het begin, het midden en natuurlijk het einde is

Tuurlijk, vandaag weet ik waar ik ben

Ik ben net klaar met het laatste hoofdstuk van je leven

Je kunt met rust vertrekken, alleen je had gelijk

En ga naar het eiland Avalon

Ik hoor vaak je lach, het geluid van je stem

Ik heb zelfs herinneringen die soms bij me terugkomen

Realiteiten, medeplichtigheid aan het verleden

Van alles wat we samen hebben gedaan dat niets kan wissen

En toch is er een gevoel van woede

Die me binnenvalt als een magneet die wordt aangetrokken door ijzer

Verdomde ziekte die niet stopt

Ik was er niet voor je laatste gevecht

Ik was er niet voor je laatste gevecht