Comme le monde est beau ma fille - Manau

Comme le monde est beau ma fille, comme le monde est là

Comme le monde est beau ici, mais tu ne le sais pas

Range ta peine et tes soucis, jette-les dans les bois

Entre la haine et le mépris, ils seront toujours là

Elle est partie comme tous les matins

Direction la rivière et son sceau dans les mains

Avec l’esprit dérangé par des images de ce beau vaurien

Ses petits pas sur de l’herbe bien verte

Évitaient toutes les pierres qui bordaient le chemin

En avançant le coeur léger qui n’a jamais connu le chagrin

Elle ne savait ni que dire, ni que faire

Quand elle s’approcherait du lavoir au moulin

Devant les bigotes acérées qui tapent fort le linge des mains

Car elle avait embrassé un jeune homme venu d’un autre coin

La veille près du champ de blé que le feu de la saint Jean connait bien

Elle jetta son sceau dans l’eau agitée

Devant toutes ces femmes qui n'étaient pas très loin

Qui commençaient à rigoler se tapant fort la tête dans leurs seins

Sortaient de là des mots tellement vulgaires

Qu’elle voulait oublier ce troupeau de bovin

Mais comment ne pas écouter, portés par les vents ces mots divins

Elle qui voulait tant refaire à l’envers son chemin

Maintenant que son sceau était plein

Ne pouvait même plus bouger, sentiment fort et bien humain

Car il fallait endurer toutes les moqueries et les potins

Rester là debout, plantée, devant toute la vindicte des siens

(Comme le monde est beau x2)

La jeune femme a trouvé l’amour, a trouvé l’amour venu d’un autre bourg

Et vous pouvez la juger, rigoler, radoter, continuer vos aboiements de chiens

La jeune fille se mit donc à crier

Qu’elle au moins ne s’est jamais couchée dans les foins

Les bigotes sont sous le choc

Mais comme le monde est beau

Comme le monde est beau

Mais comme le monde est beau

Comme le monde est beau

Hoe mooi is de wereld mijn dochter, hoe is de wereld daar

Hoe mooi is de wereld hier, maar je weet het niet

Zet je pijn en zorgen weg, gooi ze in het bos

Tussen haat en minachting zullen ze er altijd zijn

Ze vertrok zoals elke ochtend

Ga naar de rivier en haar zeehond in haar handen

Met mijn geest verstoord door beelden van deze knappe schurk

Haar babystapjes op het groene gras

Alle stenen die langs het pad stonden vermeden

Vooruit gaan met een licht hart dat nooit verdriet heeft gekend

Ze wist niet wat ze moest zeggen of wat ze moest doen

Toen ze de wasplaats bij de molen naderde

Voor de vlijmscherpe dwepers die in de was klappen

Omdat ze een jonge man uit een andere hoek kuste

De dag ervoor bij het korenveld dat het vuur van Sint Jan goed kent

Ze gooide haar zeehond in het woelige water

In het bijzijn van al deze vrouwen die niet ver waren

Die hard begonnen te lachen terwijl ze hun hoofd in hun borsten sloegen

Van daaruit kwamen zulke vulgaire woorden

Dat ze deze kudde vee wilde vergeten

Maar hoe niet te luisteren, gedragen door de wind naar deze goddelijke woorden?

Zij die zo graag wilde terugkeren op haar pad

Nu haar zegel vol was

Kon niet eens bewegen, voelde me sterk en heel menselijk

Omdat al het geplaag en geroddel moest worden doorstaan

Sta daar, geplant, voor al de wraakzucht van zijn eigen

(Hoe mooi is de wereld x2)

De jonge vrouw vond liefde, vond liefde uit een andere stad

En je kunt haar beoordelen, lachen, wandelen, honden blijven blaffen

Dus het meisje begon te schreeuwen

Ze heeft in ieder geval nooit in het hooi gelegen

Bigots zijn in shock

Maar hoe mooi is de wereld

Hoe mooi is de wereld

Maar hoe mooi is de wereld

Hoe mooi is de wereld