Robert Frost - Mal Blum

I’m not Robert Frost

If I wrote a poem about the weather

It would start in my car

Digging out

For an hour

And this town is all just dirt and earth

And a little lie

And a bigger hurt

No, I shouldn’t have

Left my house in the first place

I guess

But I always go back to where I’m meant to be

I go back to where I’m meant to be

So on a polar high that I found one night it was cold outside

Where your frozen hands are so much like mine

But they don’t compromise

Now I’m looking at the ground because I don’t want you to leave

I know it’s co-dependent

But I think it’s kind of sweet

Out of every person in this city

I could ever meet

Leaving feels like losing

But I’m learning what I need

I go back to where I’m meant to be

I go back to where I’m meant to be

In the morning

In the morning

I want to know when it stopped

The eye of the storm

Everything is not what it was

I want to know when it stopped

The eye of the storm

Everything is not what it was

And I’m not Robert Frost

I wish that I’d replied

I wish he hadn’t died

I wish a lot of things

The day you lost your dog

And I lost my car

Was a Saturday

But the frozen air

And the frozen ice

And the biggest hurts

And the boldest lies

Are gonna disappear

Like the melting point

Like my melting rules

And my melting life

I go back to where I’m meant to be

I go back to where I’m meant to be

In the morning

In the morning

I want to know when it stopped

The eye of the storm

Everything is not what it was

I want to know when it stopped

The eye of the storm

Everything is not what it was

And I’m not Robert Frost

I’m not Robert Frost

If I wrote a poem about decision

It would start and it would end in the same place

Ik ben Robert Frost niet

Als ik een gedicht over het weer zou schrijven

Het zou in mijn auto beginnen

Uitgraven

Voor een uur

En deze stad is alleen maar vuil en aarde

En een kleine leugen

En een grotere pijn

Nee, dat had ik niet moeten doen

Verliet mijn huis in de eerste plaats

Volgens mij wel

Maar ik ga altijd terug naar waar ik hoor te zijn

Ik ga terug naar waar ik hoor te zijn

Dus op een poolhoogte die ik op een nacht vond, was het buiten koud

Waar jouw bevroren handen zoveel op de mijne lijken

Maar ze sluiten geen compromissen

Nu kijk ik naar de grond omdat ik niet wil dat je weggaat

Ik weet dat het mede-afhankelijk is

Maar ik denk dat het een beetje zoet is

Van elke persoon in deze stad

Ik zou elkaar ooit kunnen ontmoeten

Weggaan voelt als verliezen

Maar ik leer wat ik nodig heb

Ik ga terug naar waar ik hoor te zijn

Ik ga terug naar waar ik hoor te zijn

In de ochtend

In de ochtend

Ik wil weten wanneer het is gestopt

Het oog van de storm

Alles is niet wat het was

Ik wil weten wanneer het is gestopt

Het oog van de storm

Alles is niet wat het was

En ik ben Robert Frost niet

Ik wou dat ik had geantwoord

Ik wou dat hij niet was gestorven

Ik wens veel dingen

De dag dat je je hond verloor

En ik verloor mijn auto

Was een zaterdag

Maar de bevroren lucht

En het bevroren ijs

En de grootste pijn

En de brutaalste leugens

Gaan verdwijnen

Zoals het smeltpunt

Zoals mijn smeltregels

En mijn smeltende leven

Ik ga terug naar waar ik hoor te zijn

Ik ga terug naar waar ik hoor te zijn

In de ochtend

In de ochtend

Ik wil weten wanneer het is gestopt

Het oog van de storm

Alles is niet wat het was

Ik wil weten wanneer het is gestopt

Het oog van de storm

Alles is niet wat het was

En ik ben Robert Frost niet

Ik ben Robert Frost niet

Als ik een gedicht schreef over beslissingen

Het zou beginnen en eindigen op dezelfde plaats