Iowa - Mal Blum

Winter is listless and I’m a little bit like it

I can’t seem to sit still but I can’t seem to move

And everyone I meet is a little bit like me

Keep selling me something you don’t need to prove

You keep selling me something you don’t need to prove

And if I don’t like it, I’ll move to Iowa

‘cause I’ve got no problem with places unseen

It’s the ones that I’ve loved like the curve of your collar bone

Careful, now, careful or they don’t let you leave

It keeps getting better but some days it feels worse

I don’t know what to conquer to determine my worth

I try roadways and I mark the map where I’ve been

In my doorway but I always come back here again

In my doorway but I always come back here again

Singing: if I don’t like it, I’ll move to Iowa

‘cause I’ve got no problem with places unseen

It’s the ones that I’ve lost like a New York apartment

You walked down the staircase still looking at me

You walked down the staircase and I let you leave

I let you leave

I don’t think they notice how lonesome I’ve gotten

I learn about fashion to dress up my self-loathing

But in the morning how I wake up

And I give it my best to be honest and kind and try not to regress

Besides, I know that the solace in sadness is talk

Whether singing or sobbing or swearing it off

So I keep my eyes open keep a hand on my heart

Say I’m bold brave and forthright and it isn’t my fault

No it’s not

(my fault)

No it’s not

(my fault)

And if I don’t like it I’ll move to Iowa

‘cause I’ve got no problem with places unseen

It’s the ones that I’ve known like a cold city winter blow like a blizzard (the

wind in the trees)

Blow like a blizzard (me and my needs)

Blow like a blizzard and please, pass over me

De winter is lusteloos en ik heb er een beetje zin in

Het lijkt alsof ik niet stil kan zitten, maar ik kan niet lijken te bewegen

En iedereen die ik ontmoet, lijkt een beetje op mij

Blijf me iets verkopen dat je niet hoeft te bewijzen

Je blijft me iets verkopen dat je niet hoeft te bewijzen

En als het me niet bevalt, verhuis ik naar Iowa

want ik heb geen probleem met ongeziene plaatsen

Het zijn degenen waar ik van heb gehouden, zoals de ronding van je sleutelbeen

Voorzichtig, nu voorzichtig of ze laten je niet gaan

Het wordt steeds beter, maar op sommige dagen voelt het slechter

Ik weet niet wat ik moet overwinnen om mijn waarde te bepalen

Ik probeer wegen en ik markeer de kaart waar ik ben geweest

In mijn deuropening maar ik kom hier altijd weer terug

In mijn deuropening maar ik kom hier altijd weer terug

Zingen: als ik het niet leuk vind, verhuis ik naar Iowa

want ik heb geen probleem met ongeziene plaatsen

Het zijn degenen die ik heb verloren als een appartement in New York

Je liep de trap af en keek me nog steeds aan

Je liep de trap af en ik liet je gaan

Ik laat je gaan

Ik denk niet dat ze merken hoe eenzaam ik ben geworden

Ik leer over mode om mijn zelfhaat aan te kleden

Maar 's ochtends hoe ik wakker word

En ik doe mijn best om eerlijk en aardig te zijn en probeer niet terug te vallen

Trouwens, ik weet dat de troost in verdriet praten is

Of je nu zingt of snikt of het afzweert

Dus ik houd mijn ogen open en houd een hand op mijn hart

Zeg dat ik brutaal, moedig en oprecht ben en dat het niet mijn schuld is

Nee dat is het niet

(mijn fout)

Nee dat is het niet

(mijn fout)

En als het me niet bevalt, verhuis ik naar Iowa

want ik heb geen probleem met ongeziene plaatsen

Het zijn degenen die ik heb gekend als een koude stad winter waaien als een sneeuwstorm (de

wind in de bomen)

Blaas als een sneeuwstorm (ik en mijn behoeften)

Blaas als een sneeuwstorm en ga alsjeblieft over me heen