Сестра - Максим Леонидов

Надоела мишура

Убежим, моя сестра

От жары и от хандры

К берегам реки Сестры.

Электричка в поздний час,

В Сестрорецк доставит нас

Мы с тобою — у костра,

А внизу — бежит Сестра.

Она бежит и равнодушно

принимает наши розы, наши грёзы,

Нашу радость, наши слезы, наши маски, наши позы,

Наши планы и прогнозы, нашу правду и обман.

Уносит этот мусор,

будто пену c пива прямо к Финскому Заливу,

А потом неторопливо, и лениво, и игриво

Прямо в Северное море, а оттуда — в океан.

Над рекой висит луна,

По реке бежит волна,

И на отмели увяз

Кем-то брошенный баркас.

Мы с тобой в ночной тиши

Для начала согрешим,

А проснутся петухи,

В речке смоем все грехи.

А когда наступит день

Мы с тобою ляжем в тень

Под Петровские дубки.

Я прочту тебе стихи.

Про разлуку и метель,

Про любовь и про капель,

Про осеннюю пору

И про речку про Сестру.

Moe van klatergoud

Ren weg mijn zus

Van de hitte en van de blues

Naar de oevers van de rivier de Sestra.

Train op een laat uur

Brengt ons naar Sestroretsk

We zijn bij je - bij het vuur,

En beneden rent zuster.

Ze rent en onverschillig

accepteert onze rozen, onze dromen,

Onze vreugde, onze tranen, onze maskers, onze houdingen,

Onze plannen en voorspellingen, onze waarheid en bedrog.

Neemt deze rommel weg

als schuim van bier rechtstreeks naar de Finse Golf,

En dan langzaam, en lui, en speels

Rechtstreeks naar de Noordzee, en vandaar naar de oceaan.

De maan hangt boven de rivier

Een golf loopt langs de rivier,

En vast op het ondiepe water

Iemand heeft de boot verlaten.

We zijn bij je in de stilte van de nacht

Laten we om te beginnen een fout maken

En de hanen zullen wakker worden

We zullen alle zonden in de rivier wegwassen.

En als de dag komt

Jij en ik gaan in de schaduw liggen

Onder Petrovski-eiken.

Ik zal je poëzie voorlezen.

Over scheiding en sneeuwstorm

Over liefde en over druppels,

Over de herfsttijd

En over de rivier over Sister.