Когда ты вошла - Максим Леонидов

Когда бессмысленной бойней сраженья стали

Оцеола зарыл топор войны,

И выменял оставшееся золото на огненную воду.

И скоро день и ночь поменялись местами,

И тень волчицы пришла с Луны

Забрать его туда, где духи предков обретают свободу.

Он так устал от башки больной,

От воплей караоке за стеной,

Что был даже рад обрести покой,

Когда ты вошла.

Ты раздула очаг и в тусклом свете

Заметался полуночный мотылек,

Кружа над голубыми угольками и рискуя нарядом.

Ты сказала — Сегодня шаман в интернете

Обнаружил тождественность наших дорог,

И теперь до последней Луны я буду рядом.

А во дворе, чтоб их черт побрал,

Апачи горланили про централ,

Нажрались грибов и ушли в астрал,

Такие дела…

Плыл месяц огромный, как Моби Дик,

И северный ветер вздохнул и сник,

И жизнь изменилась навек в тот миг,

Когда ты вошла.

Toen de strijd een zinloze slachting werd

Osceola begroef de strijdbijl

En hij ruilde het resterende goud voor vuurwater.

En spoedig veranderden dag en nacht van plaats,

En de schaduw van de wolf kwam van de maan

Breng hem naar waar de geesten van de voorouders vrijheid vinden.

Hij was zo moe van het zieke hoofd,

Van het geschreeuw van karaoke achter de muur,

Dat hij zelfs blij was vrede te vinden,

Toen je binnenkwam.

Je blies de haard op en in het schemerige licht

De middernachtmot schoot

Cirkelen over de blauwe sintels en de outfit riskeren.

Je zei - Vandaag is de sjamaan op internet

De identiteit van onze wegen gevonden,

En nu, tot de laatste maan, zal ik daar zijn.

En in de tuin, verdomme,

Apaches brulden over het centrum,

We werden dronken van paddenstoelen en gingen naar het astrale vlak,

Zo gaat het…

Een enorme maand zeilde, zoals Moby Dick,

En de noordenwind zuchtte en verwelkte,

En het leven veranderde voor altijd op dat moment,

Toen je binnenkwam.