Бирюза - Максим Леонидов

У моей козы глаза — бирюза,

Я смотрю козе в глаза два часа.

Только, сколько не смотри ей в глаза,

Не поймёшь, о чём молчит та коза.

Ну, а вдруг в душе у ней — благодать?

И не надо никого ей бодать.

Научи меня, коза, сострадать,

Научи меня собой обладать.

У меня ж, коза, такая пурга…

Лишь почудится мне образ врага,

Сразу тянет забодать дурака.

На рога его и вся недолга!

А зачем ему, коза, возражать,

Коль не может он себя уважать?

Так, может, лучше, чем его обижать,

Пожалеть его и к сердцу прижать?

И сказала мне коза: «Хулиган,

Не хватал бы ты меня за рога!

А коли хочешь молока или там, скажем, творога,

Так отпусти меня скорей на луга».

Mijn geit heeft turquoise ogen

Ik kijk een geit twee uur in de ogen.

Het maakt niet uit hoeveel je in haar ogen kijkt,

Je zult niet begrijpen waar die geit over zwijgt.

Wel, wat als er genade in haar ziel is?

En ze hoeft niemand te pijpen.

Leer me, geit, mededogen,

Leer me mezelf te bezitten.

Nou, geit, ik heb zo'n sneeuwstorm ...

Alleen het beeld van de vijand lijkt mij,

Meteen trekt gore gek.

Op zijn hoorns en alles is van korte duur!

En waarom zou hij, geit, bezwaar maken,

Als hij zichzelf niet kan respecteren?

Dus misschien is het beter dan hem te beledigen,

Heb je medelijden met hem en druk je hem aan je hart?

En de geit zei tegen mij: "Hooligan,

Je zou me niet bij de horens pakken!

En als je melk wilt of, laten we zeggen, kwark,

Dus laat me snel naar de weilanden gaan.”