Rupture - Laurie Darmon

Une porte qui claque,

Un, deux, trois verres de cognac

tombent en vrac c’est l’attaque et puis elle craque.

Limbes, solitude, lassitude,

se dénude une prélude inquiétude interlude d’une jeune fille prude.

C’est juste une fin un peu banale,

le final, terminal histoire sentimentale qui fait

son carnaval

Puis vient la renaissance, imprudence on s’en balance, c’est la démence.

Passé composé d’une épopée démesurée, délurée, incendiée même oubliée.

Futur de quelques murmures, écriture nocturne d’une aventure aux allures

obscures.

Paroles qui dérapent,

Un deux trois gouttes sur la nappe;

Il l’attrape elle le frappe.

Prochaine étape, puis on se bagarre, se sépare,

départ pour un long cauchemar style polar en boulevard

d’un beau bazar.

Ce sont les restes d’une ivresse de jeunesse de vieillesse une tendresse qui

s’abaisse à la tristesse.

Souvenir, de ces beaux sourires quelques soupirs pire qu’un désir,

trace d’un délire.

Passé composé d’une épopée démesurée, délurée, incendiée même oubliée.

Futur de quelques murmures, écriture nocturne d’une aventure aux allures

obscures.

Passé composé d’une épopée démesurée, délurée, incendiée même oubliée.

Futur de quelques murmures, écriture nocturne d’une aventure aux allures

obscures.

Aux baisers ratures,

Aux parfums impurs,

Aux corps immatures…

Passé composé d’une épopée démesurée, délurée, incendiée même oubliée.

Futur de quelques murmures, écriture nocturne d’une aventure aux allures

obscures.

Passé composé d’une épopée démesurée, délurée, incendiée même oubliée.

Futur de quelques murmures, écriture nocturne d’une aventure aux allures

obscures.

C'était juste une rupture, morsure, cassure, fêlure, quelque chose qui se casse,

qui te dépasse, des planchers que l’on débarrasse.

C’est ton cœur que l’on dévaste, c’est quelque chose qui finira

par se tasser.

Een dichtslaande deur,

Een, twee, drie glazen cognac

losraken is de aanval en dan barst het.

Limbo, eenzaamheid, vermoeidheid,

ontkleedt een zorgwekkende prelude intermezzo van een preuts jong meisje.

Het is maar een triviaal einde,

het laatste, terminale sentimentele verhaal dat maakt

het is carnaval

Dan komt de wedergeboorte, roekeloosheid die ons niet kan schelen, het is waanzin.

Verleden samengesteld uit een onevenredig, brutaal, opgebrand, zelfs vergeten epos.

Toekomst van een paar fluisteringen, nachtelijk schrijven van een avontuur dat eruitziet als

obscuur.

Woorden die wegglippen,

Een twee drie druppels op het tafelkleed;

Hij pakt haar vast, ze slaat hem.

Volgende stap, dan vechten we, splitsen we op,

vertrek voor een lange nachtmerrie in thrillerstijl op de boulevard

van een mooie bazaar.

Het zijn de overblijfselen van een bedwelming van de jeugd van ouderdom, een tederheid die

bukt zich tot verdriet.

Herinnering, aan die mooie glimlach, sommige zuchten erger dan een verlangen,

sporen van delier.

Verleden samengesteld uit een onevenredig, brutaal, opgebrand, zelfs vergeten epos.

Toekomst van een paar fluisteringen, nachtelijk schrijven van een avontuur dat eruitziet als

obscuur.

Verleden samengesteld uit een onevenredig, brutaal, opgebrand, zelfs vergeten epos.

Toekomst van een paar fluisteringen, nachtelijk schrijven van een avontuur dat eruitziet als

obscuur.

Om gewiste kussen,

Met onzuivere parfums,

Naar onrijpe lichamen...

Verleden samengesteld uit een onevenredig, brutaal, opgebrand, zelfs vergeten epos.

Toekomst van een paar fluisteringen, nachtelijk schrijven van een avontuur dat eruitziet als

obscuur.

Verleden samengesteld uit een onevenredig, brutaal, opgebrand, zelfs vergeten epos.

Toekomst van een paar fluisteringen, nachtelijk schrijven van een avontuur dat eruitziet als

obscuur.

Het was gewoon een breuk, bijten, breuk, spleet, iets dat brak,

die u te boven gaat, vloeren die worden ontruimd.

Het is je hart dat we verwoesten, het is iets dat zal eindigen

door zich te vestigen.