Enfermée - Laurie Darmon

Enfermée, déshabille-moi

Délivre-moi de ce corps

J’ai si froid

Encerclée, découvre-moi

Détache-moi de ce cœur

J’ai si mal

Enfermée, déshabille-moi

Délivre-moi de ce corps

J’ai si froid

Encerclée, découvre-moi

Détache-moi de ce cœur

J’ai si mal

ne s'écoule plus

Sa main de garce choisit mes tenues

Mon corps d’enfant se fraie un chemin

En silence, l’air de rien

C’est une petite fille de février

Qui pose ses mains le long de mes reins

Et ces deux yeux comme des remparts

Le long de mes soirs, le long de tes doigts

Enfermée, déshabille-moi

Délivre-moi de ce corps

J’ai si froid

Encerclée, découvre-moi

Détache-moi de ce cœur

J’ai si mal

Libre comme l’air, je me rêve la nuit

Hors des frontières qui bordent ma vie

Loin des regards qu’elle dépose encore

Sur mon corps, son trésor

De mes désirs, elle fait des souvenirs

Et de mes sourires, elle fait des soupirs

Dans ta confiance, je puise ma défense

Ma présence, ma naissance

Enfermée, déshabille-moi

Ne me déshabille pas

Délivre-moi de ce corps

J’ai si froid

Si froid

Encerclée, découvre-moi

Ne me découvre pas

Détache-moi de ce cœur

J’ai si mal

Non, non, non, ne m'écoute pas

Surtout, ne me déshabille pas

Surtout, ne me découvre pas

Tu sais, j’ai peur de voir la vie, la vraie

La vie sans contour qui coule et qui s'écoule

Qui passe, qui s’efface, qui brille puis s'éteint

S’en va, s'évade, s’enfuit, se meurt et ne reviendra pas

Non, non, non, non, ne m'écoute pas

Surtout, ne me déshabille pas

Surtout, ne me découvre pas

Tu sais, j’ai peur de voir la vie, la vraie

La vie sans contour qui coule et qui s'écoule

Qui passe, qui s’efface, qui brille puis s'éteint

S’en va, s'évade, s’enfuit, se meurt et ne reviendra pas

Ne me déshabille pas

Si froid

Ne me découvre pas

Si mal

Si froid

Si mal

Si froid

Si mal

Opgesloten, kleed me uit

Verlos mij van dit lichaam

ik heb het zo koud

Omringd, onthul mij

Maak me los van dit hart

Ik heb zoveel pijn

Opgesloten, kleed me uit

Verlos mij van dit lichaam

ik heb het zo koud

Omringd, onthul mij

Maak me los van dit hart

Ik heb zoveel pijn

stroomt niet meer

Zijn bitchy hand kiest mijn outfits

Mijn kinderlijke lichaam baant zich een weg

In stilte, de lucht van niets

Ze is een februari-meisje

Wie legt zijn handen langs mijn lendenen?

En die twee ogen als wallen

Langs mijn avonden, langs je vingers

Opgesloten, kleed me uit

Verlos mij van dit lichaam

ik heb het zo koud

Omringd, onthul mij

Maak me los van dit hart

Ik heb zoveel pijn

Vrij als lucht, ik droom 's nachts van mezelf

Voorbij de grenzen die mijn leven begrenzen

Ver van de ogen die ze nog steeds deponeert

Op mijn lichaam, zijn schat

Van mijn verlangens maakt ze herinneringen

En van mijn glimlach maakt ze zuchten

In uw vertrouwen trek ik mijn verdediging

Mijn aanwezigheid, mijn geboorte

Opgesloten, kleed me uit

Kleed me niet uit

Verlos mij van dit lichaam

ik heb het zo koud

Zo koud

Omringd, onthul mij

Vind me niet

Maak me los van dit hart

Ik heb zoveel pijn

Nee, nee, nee, luister niet naar mij

Kleed me vooral niet uit

Ontdek mij vooral niet

Weet je, ik ben bang om het leven te zien, de echte

Leven zonder contouren stromend en vloeiend

Die voorbijgaat, die vervaagt, die schijnt en dan uitgaat

Gaat weg, ontsnapt, rent weg, sterft en komt niet meer terug

Nee, nee, nee, nee, luister niet naar mij

Kleed me vooral niet uit

Ontdek mij vooral niet

Weet je, ik ben bang om het leven te zien, de echte

Leven zonder contouren stromend en vloeiend

Die voorbijgaat, die vervaagt, die schijnt en dan uitgaat

Gaat weg, ontsnapt, rent weg, sterft en komt niet meer terug

Kleed me niet uit

Zo koud

Vind me niet

Zo slecht

Zo koud

Zo slecht

Zo koud

Zo slecht