Monte encore - Laurie Darmon

Je t’aime, je te déteste, je te teste, j’fais ma peste

Je touche, je te retouche, tu me couches, j’aime ta bouche

Je crie et tu écris «tes mots gris sont ma vie»

J’expire et tu inspires mes soupirs, tes désirs

Au coin d’une rue, j’me suis perdue telle une chienne, je me démène

Pour m’en sortir, te voir languir au coin du feu, me ferai jouir

C’est désarmant, ce calme fou que tu prétends garder à bout

À bout de forces, je m’efforce, tu me regardes, sale bête féroce

Je goûte, je te dégoûte et tu observes tomber les gouttes

De mes yeux, de mes yeux bleus qui pleurent à cause de tes aveux

Je pars, on se sépare, mais tu t’empares de mon

Tu le sers fort, je te dévore, tu l’détériores, j’en veux encore

C’est si mal, c’est si sale, ce que tu fais, ce que j’défais

Tu me ramasses, j’suis pleine de crasse, je suis une garce et toi t’es lasse

T’es l’as de pique un peu sadique qui revendique la contre-éthique

Les masques tombe et je succombe, nos deux cœurs sombres s'élèvent dans l’ombre

Monte, monte encore, j’aime quand tu mords, j’aime quand t’explore

Mouille, mouille encore, mes lèvres asséchées par tes baisers

Crispe, crispe encore, tes doigts qui tremblent, les murs de la chambre

Fonce, enfonce encore ton délicieux venin dans mes reins

Ose, ose encore, crier très fort après l’effort vient le réconfort

J’te détacherai, j’te la rendrai, ta liberté

Mais sculpte encore, ausculte encore, excite encore, simule encore

Décompte encore trois coups de fouet, de souffle coupé, un cœur à corps

Un cœur à corps

Je saigne et tu m’enseignes que dans ce monde, je n’suis pas reine

Je griffe, tu me dégrafes, toutes les gaffes mérite une baffe

Je souffle et tu t’essouffles, je suis la foule que tu refoules

J’te traque, tu me détraques, j’suis prise en flag dans ton cul-de-sac

Il faisait nuit, tout est permis, on s’est tout dit, on s’est pourri

C’est sans paroles que tu consoles mes jambes molles qui te violent

Tu le caresses, je suis maîtresse, toi, t’es l'élève qui me dresse

Pourtant, la table est déjà mise, mais tes cerises sont exquises

Je range, tu me déranges, vengeance étrange, merci mon ange

Je veux renaître et tu pénètres dans mon mal-être, sale petit traitre

Je nie et tu me punis, quand l’insomnie te pique au lit

J’assume, tu me consumes, je n’suis qu’une plume dans le bitume

Quand vient la fin, c’est le déclin, tu m’as poussé, je suis tombée

La chute est belle, sagement cruelle, honteuse querelle de deux rebelles

Plein de brûlure, pleins d'écorchures, ils sont impurs, mais ils vécurent

Vécurent heureux, vécurent à deux, parle au présent, j’faisais semblant

Monte, monte encore, j’aime quand tu mords, j’aime quand t’explore

Mouille, mouille encore, mes lèvres asséchées par tes baisers

Crispe, crispe encore, tes doigts qui tremblent, les murs de la chambre

Fonce, enfonce encore ton délicieux venin dans mes reins

Ose, ose encore, crier très fort après l’effort vient le réconfort

J’te détacherai, j’te la rendrai, ta liberté

Mais sculpte encore, ausculte encore, excite encore, simule encore

Décompte encore trois coups de fouet, de souffle coupé, un cœur à corps

Un cœur à corps

Ik hou van je, ik haat je, ik test je, ik plaag

Ik raak je aan, ik raak je aan, je legt me neer, ik hou van je mond

Ik schreeuw en je schrijft "jouw grijze woorden zijn mijn leven"

Ik adem uit en jij ademt mijn zuchten in, jouw verlangens

Op de hoek van een straat verloor ik mezelf als een vrouwelijke hond, ik worstel

Om me eruit te krijgen, je te zien wegkwijnen bij het vuur, zal me laten klaarkomen

Het is ontwapenend, deze gekke kalmte die je doet alsof je eraan vasthoudt

Ten einde raad worstel ik, jij kijkt naar mij, jij smerig beest

Ik proef, ik walg van je en je ziet de druppels vallen

Van mijn ogen, van mijn blauwe ogen die huilen vanwege jouw bekentenis

Ik ga weg, we gaan uit elkaar, maar jij grijpt mijn

Je dient het hard, ik verslind je, je verslechtert het, ik wil meer

Het is zo verkeerd, het is zo vies, wat je doet, wat ik ongedaan maak

Je tilt me ​​op, ik zit vol vuil, ik ben een bitch en jij bent moe

Jij bent de ietwat sadistische schoppenaas die tegen-ethiek claimt

De maskers vallen en ik bezwijk, onze twee donkere harten komen op in de schaduwen

Klim, klim wat meer, ik vind het leuk als je bijt, ik vind het leuk als je verkent

Nat, nat weer, mijn lippen zijn opgedroogd door jouw kussen

Twitch, twitch opnieuw, je vingers trillen, de slaapkamermuren

Ga ervoor, duw je heerlijke gif weer in mijn lendenen

Durf, durf opnieuw, schreeuw heel hard na de inspanning komt de troost

Ik zal je losmaken, ik zal het je teruggeven, jouw vrijheid

Maar nog steeds beeldhouwt, nog steeds ausculteert, nog steeds opwindt, nog steeds simuleert

Tel nog drie wimpers af, hap naar adem, van hart tot lichaam

Van hart tot lichaam

Ik bloed en je leert me dat ik in deze wereld geen koningin ben

Ik krab, je maakt me los, elke blunder verdient een klap

Ik zucht en jij zucht, ik ben de menigte die je onderdrukt

Ik ben je aan het stalken, je verpest me, ik zit gevangen in je doodlopende straat

Het was donker, alles mag, we zeiden alles, we rotten

Het is zonder woorden dat je mijn slappe benen troost die je geweld aandoen

Je streelt hem, ik ben meesteres, jij bent de student die me traint

Toch is de tafel al gedekt, maar je kersen zijn voortreffelijk

Ik ben aan het opruimen, je valt me ​​lastig, rare wraak, dank je engel

Ik wil herboren worden en jij betreedt mijn malaise, vuile kleine verrader

Ik ontken en jij straft me, wanneer slapeloosheid je in bed prikt

Ik neem aan, je verteert me, ik ben maar een veertje in het asfalt

Wanneer het einde komt, is het verval, je duwde me, ik viel

De val is een mooie, wijselijk wrede, beschamende ruzie van twee rebellen

Vol brandwonden, vol schrammen, ze zijn onrein, maar ze leefden

Leefde gelukkig, leefde samen, spreek in de tegenwoordige tijd, ik deed alsof

Klim, klim wat meer, ik vind het leuk als je bijt, ik vind het leuk als je verkent

Nat, nat weer, mijn lippen zijn opgedroogd door jouw kussen

Twitch, twitch opnieuw, je vingers trillen, de slaapkamermuren

Ga ervoor, duw je heerlijke gif weer in mijn lendenen

Durf, durf opnieuw, schreeuw heel hard na de inspanning komt de troost

Ik zal je losmaken, ik zal het je teruggeven, jouw vrijheid

Maar nog steeds beeldhouwt, nog steeds ausculteert, nog steeds opwindt, nog steeds simuleert

Tel nog drie wimpers af, hap naar adem, van hart tot lichaam

Van hart tot lichaam