Bonjour tristesse - Laurie Darmon

Bonjour tristesse, comment m’as-tu trouvée?

J’avais pris soin pourtant de ne me révéler jamais

Au grand jour de tes armes, j’avais installé une alarme

C'était l’arme de mon âme contre le vacarme de mes larmes

Des armées désormais désertées par mes idéaux

Se soient fait deux feux affolés aux fumées à fleur de peau

Je vagabonde dans mes songes endeuillés

Je vaque dans le vague d’un nouveau décor ombragé

Sans crier gare, elle s’est enfuie

La petite fille de mon pays

Elle s’est enfoncée dans la nuit

Des temps qui filent sans faire de bruit

Naïve et encore pleine d’espoir

Un soir, elle s’est baladée tard

Aux alentours d’un café noir

Rencontre nocturne du désespoir

Ma chère tristesse quand me quitteras-tu?

Tu me fais le cœur lourd et le regard couleur déçue

Mon enfance s’envole, mes rêves s'évaporent

Mes ambitions se défilent et se faufilent dans la file d’attente

Imaginaire, insoutenable, incendiaire

Insolvable, insupportable et sans frontière

La reine trône seule sur son univers en plume

Détrônée par le temps, la voici jetée sur le bitume

Le bitume

Le bitume

Sans crier gare, elle s’est enfuie

La petite fille de mon pays

Elle s’est enfoncée dans la nuit

Des temps qui filent sans faire de bruit

Naïve et encore pleine d’espoir

Un soir, elle s’est baladée tard

Aux alentours d’un café noir

Rencontre nocturne du désespoir

Le désespoir

C’est quand il est trop tard

Et qu’il fait noir

Le désespoir

C’est pas fatal

Désespoir en espoir

Sans crier gare, elle s’est enfuie

La petite fille de mon pays

Elle s’est enfoncée dans la nuit

Des temps qui filent sans faire de bruit

Naïve et encore pleine d’espoir

Un soir, elle s’est baladée tard

Aux alentours d’un café noir

Rencontre nocturne du désespoir

Hallo verdriet, hoe heb je me gevonden?

Ik had er echter voor gezorgd dat ik mezelf nooit zou onthullen

Op de dag van je wapens, had ik een alarm ingesteld

Het was het wapen van mijn ziel tegen het lawaai van mijn tranen

Legers nu verlaten door mijn idealen

Er zijn twee bosbranden gemaakt met rook op het huidoppervlak

Ik dwaal rond in mijn nabestaanden dromen

Ik zwaai in de golf van een nieuwe schaduwrijke omgeving

Zonder waarschuwing vluchtte ze

Het kleine meisje uit mijn land

Ze zonk weg in de nacht

Tijden die stilletjes voorbij gaan

Naïef en toch hoopvol

Op een avond maakte ze een late wandeling

Rond een zwarte koffie

Nachtelijke ontmoeting van wanhoop

Mijn lieve droefheid wanneer ga je me verlaten?

Je maakt mijn hart zwaar en mijn ogen kleuren teleurgesteld

Mijn jeugd vliegt weg, mijn dromen verdampen

Mijn ambities glippen en sluipen in de rij

Denkbeeldig, onhoudbaar, brandgevaarlijk

Insolvent, ondraaglijk en grenzeloos

De koningin zit alleen op haar gevederde universum

Onttroond door de tijd, hier wordt het op het asfalt gegooid

bitumen

bitumen

Zonder waarschuwing vluchtte ze

Het kleine meisje uit mijn land

Ze zonk weg in de nacht

Tijden die stilletjes voorbij gaan

Naïef en toch hoopvol

Op een avond maakte ze een late wandeling

Rond een zwarte koffie

Nachtelijke ontmoeting van wanhoop

de wanhoop

Dan is het te laat

En het is donker

de wanhoop

Het is niet dodelijk

Wanhoop om te hopen

Zonder waarschuwing vluchtte ze

Het kleine meisje uit mijn land

Ze zonk weg in de nacht

Tijden die stilletjes voorbij gaan

Naïef en toch hoopvol

Op een avond maakte ze een late wandeling

Rond een zwarte koffie

Nachtelijke ontmoeting van wanhoop