Čigānzēns - Larisa Mondrusa

Čigānzēnam dzīve dēku pilna, skaista

Mūžam ceļa jūtīs nav kas viņu saista

Pabrauc brīdi, atkal kaut kur jāapstājas

Plašā pasaulē tam liekas visur mājas

Uzticīgs tas nevar būt nevienai meičai

Varbūt rītu būs tā viņam atkal jāatstāj

Nu bet katru reizi, lai nu šā vai tā

Tai ko mīl, tas savu sirdi uzdāvā

Tā kā gabalu no sevis, tā viņš meičai skūpstu devis

Bet nu brīdī burvīgā tas atkal projām brauc

Palika no mīlas kvēlas tikai atmiņas vien žēlas

Tagad čigānzēns jau citai pakaļ trauc

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Ka čigāni ir tālumā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Ka čigāni ir tuvumā

Katru dienu jaunas dēkas iet un atnāk

Par tām sapņot vaļā acīm čigānzēns māk

Ģitāra, kad naktī atskan ugunīga

Dziesma prieka pilna mainās un skumīga

Acis kvēl, kad skaistulē tas kāri raugās

Tā viņš katru nakti kādu sirdi iekaro

Nu bet katru reizi, lai nu šā vai tā

Tai ko mīl, tas savu sirdi uzdāvā

Tā kā gabalu no sevis, tā viņš meičai skūpstu devis

Bet nu brīdī burvīgā tas atkal projām brauc

Palika no mīlas kvēlas tikai atmiņas vien žēlas

Tagad čigānzēns jau citai pakaļ trauc

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Ka čigāni ir tālumā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Ka čigāni ir tuvumā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Lai — lai — lai — lai — lai — lai — lā

Ka čigāni ir tālumā…

Voor een zigeunerjongen zit het leven vol avonturen, mooi

Voor altijd hebben de gevoelens van de weg niets met hem te maken

Even rijden, weer ergens stoppen

In de wijde wereld voelt het overal als thuis

Het kan geen enkel meisje trouw zijn

Misschien moet hij het morgenochtend weer verlaten

Nou ja, maar elke keer, dit of dat

Hij geeft zijn hart aan wat hij liefheeft

Als een stukje van zichzelf gaf hij het meisje een kus

Maar nu, op een charmant moment, gaat het weer weg

Alles wat overbleef van liefde waren alleen herinneringen aan medelijden

Nu valt de zigeunerjongen een ander lastig

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Dat de zigeuners in de verte zijn

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Dat zigeuners in de buurt zijn

Elke dag gaan er nieuwe avonturen door

De zigeunerjongen kan er met open ogen over dromen

Gitaar als het 's nachts vurig klinkt

Het lied is vol vreugde en veranderingen

Haar ogen glimmen als ze er mooi uitziet

Zo wint hij elke avond een hartje

Nou ja, maar elke keer, dit of dat

Hij geeft zijn hart aan wat hij liefheeft

Als een stukje van zichzelf gaf hij het meisje een kus

Maar nu, op een charmant moment, gaat het weer weg

Alles wat overbleef van liefde waren alleen herinneringen aan medelijden

Nu valt de zigeunerjongen een ander lastig

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Dat de zigeuners in de verte zijn

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Dat zigeuners in de buurt zijn

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Naar - naar - naar - naar - naar - naar - laten

Dat zigeuners ver weg zijn...