Страна Сибирия - Катя Огонёк

Была я в общем-то невестой, в кудряшках крашеных была.

Но протянули мне повестку и я куда-то поплыла…

И заревела громко мама.

Не надо, мамочка, рыдать!

И первое, что я узнала — как руки за спиной держать.

Прощай, родимая, прости, любимая,

До встречи, школьные мои друзья…

Уеду в дальнюю страну Сибирию,

Уеду поездом, где холода…

Я тоже рот платком закрыла, чтобы от боли не стонать.

И оглянуться позабыла, чтоб милый город увидать.

И понесли меня колёса в Сибирь, где я совсем одна.

И ни ответа, ни вопроса не задает теперь страна.

Over het algemeen was ik een bruid, ik was in geverfde krullen.

Maar ze gaven me een dagvaarding en ik zwom ergens...

En moeder brulde luid.

Niet nodig, mama, huil!

En het eerste wat ik leerde was hoe ik mijn handen op mijn rug moest houden.

Vaarwel, lieve, vergeef, geliefde,

Tot snel, mijn schoolvrienden...

Ik ga naar het verre land Siberië,

Ik vertrek met de trein, waar het koud is...

Ik bedekte ook mijn mond met een zakdoek om niet te kreunen van de pijn.

En ik vergat achterom te kijken om de mooie stad te zien.

En de wielen droegen me naar Siberië, waar ik helemaal alleen ben.

En nu stelt het land geen antwoord of vraag.