Not In My Name - Joelistics

Lately I’ve been losing all my faith in humanity

And to think I am a part of it’s embarrassing

I read the paper and I keep up with the news

I can’t recognise what we do as even human

It’s out of wack, out of balance, out of control

The lies told and the attitude that unfold

This fucking country has a rotten bitter hard soul

These are laws of the land that the Crown stole

I hear them talk, talk, talking on the radio

They spit fever pitch panic on what they oppose

I read the columns, the letters and opinion pieces

At every pub everybody’s got prepared speeches

Misunderstanding all the pain in the politics

They only want a scapegoat and kept promises

And all the anger and the fear and resentment grows

The brutality of lucky country village folk

It’s not enough to turn back a bunch of leaky boats

It’s not enough to kill their dreams then we kill their hope

It’s not enough to deprive them of their human rights

It’s not enough, until somebody lose their life

Dark shadows gather history will judge us hard

One day you’ll ask yourself «did I do enough?»

And how much cruelty did we allow to be dealt

To a group of desperate people asking for some help

How does it sit with you?

How do you sleep at night?

Does it worry you at all occupy your mind?

I hang my head, heavy heart, I am so ashamed

It’s in my backyard, but not in my name

The journalists gather, the cameras click clack

And at the podium the speaker’s putting on his act

He talks in double speak, Orwellian reports

Empty words but his body language says it all

His hands are outstretched, now his arms are crossed

His white face sweats bullets and he nods a lot

Official press release, massive fact omissions

The purpose so clear — dehumanise the victims

Appoint an expert, launch enquiries

Pass the buck, obfuscation by any means

He answers all the questions with the party line

Repeats the focus group emotion heavy catch cries

He knows his audience, and how to handle them

Talk tough, keep it simple, act the larrikin

Make them think that your one of them just like a mate

Repeat the sentiment — «ain't this fucking country great»

Now he’s hit his stride, he’s got them hypnotised

Convince them there’s a threat to their very way of life

And now the lights fade and he walks away

He played it perfectly to keep the power one more day

[How does it sit with you?

How do you sleep at night?

Does it worry you at all are you dead inside?

I hang my head, heavy heart, I am so ashamed

It’s in my backyard, but not in my name]

The sun beats down hot upon a prison camp

A family huddles in a tent with no ceiling fan

The days roll in to each other in the worst way

A young boy celebrates his 9th birthday

At night he hears people weeping it’s a common sound

He’s used to to seeing things he saw his sister drown

He wonders if it’s real, he wonders who to trust

His mum and dad are like ghosts they don’t talk too much

He kicks a soccer ball in an empty field

One of the guards kicks it back and compliments his skill

The boy tells the guard «I turned nine today»

The guard smiles, stops, then he looks away

He says «Little man one day I hope you understand

When you’re older and your dignity is still intact

And you look back at this vicious treatment

Not all were complicit, not all were indecent»

[How does it sit with you?

How do you sleep at night?

Does it worry you at do you sympathise?

I hang my head, heavy heart, I am so ashamed

It’s in my backyard, but not in my name

Not in my name

Not in my name

Not in my name!]

De laatste tijd verlies ik al mijn vertrouwen in de mensheid

En om te denken dat ik er deel van uitmaak, is gênant

Ik lees de krant en blijf op de hoogte van het nieuws

Ik kan niet herkennen wat we doen als zelfs maar menselijk

Het is uit balans, uit balans, uit de hand

De leugens die worden verteld en de houding die zich ontvouwt

Dit verdomde land heeft een rot bittere harde ziel

Dit zijn wetten van het land dat de Kroon heeft gestolen

Ik hoor ze praten, praten, praten op de radio

Ze spuwen koortsachtige paniek over waar ze tegen zijn

Ik lees de columns, de brieven en opiniestukken

In elke kroeg heeft iedereen toespraken voorbereid

Alle pijn in de politiek verkeerd begrijpen

Ze willen alleen een zondebok en houden zich aan beloftes

En alle woede en de angst en wrok groeien

De brutaliteit van de gelukkige boeren op het platteland

Het is niet genoeg om een ​​stel lekkende boten terug te sturen

Het is niet genoeg om hun dromen te doden, dan doden we hun hoop

Het is niet genoeg om ze hun mensenrechten te ontnemen

Het is niet genoeg, totdat iemand zijn leven verliest

Donkere schaduwen verzamelen geschiedenis en zullen ons hard beoordelen

Op een dag zul je jezelf afvragen "heb ik genoeg gedaan?"

En hoeveel wreedheden lieten we toe?

Aan een groep wanhopige mensen die om hulp vragen

Hoe bevalt het je?

Hoe slaap je 's nachts?

Houd je je er helemaal mee bezig?

Ik laat mijn hoofd hangen, zwaar hart, ik schaam me zo

Het is in mijn achtertuin, maar niet op mijn naam

De journalisten verzamelen zich, de camera's klikken klak

En op het podium voert de spreker zijn act op

Hij praat in dubbelspraak, meldt Orwelliaans

Lege woorden, maar zijn lichaamstaal zegt alles

Zijn handen zijn uitgestrekt, nu zijn zijn armen gekruist

Zijn witte gezicht zweet kogels en hij knikt veel

Officieel persbericht, massale weglatingen van feiten

Het doel zo duidelijk: de slachtoffers ontmenselijken

Een expert aanstellen, vragen stellen

Geef de bok door, verduistering op welke manier dan ook

Hij beantwoordt alle vragen met de partijlijn

Herhaalt de emotie van de focusgroep, zware kreten

Hij kent zijn publiek en weet hoe hij ermee om moet gaan

Praat stoer, houd het simpel, doe de larrikin

Laat ze denken dat jij een van hen bent, net als een partner

Herhaal het sentiment — «is dit verdomde land niet geweldig»

Nu heeft hij zijn pas bereikt, hij heeft ze gehypnotiseerd

Overtuig ze dat er een bedreiging is voor hun manier van leven

En nu gaan de lichten uit en loopt hij weg

Hij speelde het perfect om de kracht nog een dag te behouden

[Hoe zit het bij jou?

Hoe slaap je 's nachts?

Maakt het je helemaal niet uit of je dood bent van binnen?

Ik laat mijn hoofd hangen, zwaar hart, ik schaam me zo

Het is in mijn achtertuin, maar niet op mijn naam]

De zon brandt heet op een gevangeniskamp

Een gezin zit ineengedoken in een tent zonder plafondventilator

De dagen komen op de slechtste manier in elkaar over

Een jonge jongen viert zijn 9e verjaardag

'S Nachts hoort hij mensen huilen, het is een veelvoorkomend geluid

Hij is gewend om dingen te zien die hij zijn zus heeft zien verdrinken

Hij vraagt ​​zich af of het echt is, hij vraagt ​​zich af wie hij kan vertrouwen

Zijn vader en moeder zijn als geesten, ze praten niet te veel

Hij trapt een voetbal in een leeg veld

Een van de bewakers trapt het terug en complimenteert zijn vaardigheid

De jongen zegt tegen de bewaker: "Ik ben vandaag negen geworden"

De bewaker glimlacht, stopt en kijkt weg

Hij zegt: "Kleine man, ik hoop dat je het ooit begrijpt"

Als je ouder bent en je waardigheid nog intact is

En je kijkt terug op deze wrede behandeling

Niet iedereen was medeplichtig, niet iedereen was onfatsoenlijk»

[Hoe zit het bij jou?

Hoe slaap je 's nachts?

Maakt het u zich zorgen of u sympathiseert?

Ik laat mijn hoofd hangen, zwaar hart, ik schaam me zo

Het is in mijn achtertuin, maar niet op mijn naam

Niet op mijn naam

Niet op mijn naam

Niet in mijn naam!]