How Many People - Joelistics

Alice is embarrassed by the thoughts in her head

And she thinks too much, she starts to get scared

Doctors told her, she was bipolar

Put her on prescription pills like that would solve it

It didn’t quell the low self-esteem

And the guys that she falls for treat her so mean

They tear off strips until there ain’t nothing left

But she can give back just as good as she gets

And she gets so worked up then down in the dumps

Can’t hold a steady job, unemployed for months

The drugs aren’t something that she does for fun

They’re just a way to stay comfortably numb

She says the world will cut you deep

It creeps and it eats up all the dreams you keep

But when the music begin and she starts to move

She is the bright light shining inside the room

She cries tears and they stream down her face

All beyond her years and she never feels safe

Well talking helps and she melts and dissolves

Can’t help thinking that the world is cold

In dreams she sees him, wakes up screaming

She can smell the beer on his breath and hear his breathing

They used to share the same name

Now she’ll never trust men again, simple and plain

Therapy helps but she still blames herself

The guilt and the shame of the regular hell

If she could she would send him straight to the grave

But she knows someday all debts get paid

I know her story, I am in awe of her strength

You just see a junkie who’s life is a mess

In a society so quick to judge

So quick to get drunk, not so quick to reflect

It’s easier to demonise an addict as a threat

A failure, a monster, a joke, a lost cause

It ain’t about the high, it’s the mental health

Alice didn’t need prison, she just needed some help

How many people do you know completely sober?

How many people do you know who self-medicate?

How many people do you know who on occasion take a little something something

just to take the pain away?

How many people do you know who have a problem?

How many people do you know with excuses?

How many people do you know who are wrestling with demons, and memories and

invisible bruises?

Cameron had a habit of having a fucking habit

Couldn’t figure out how to kick it into submission

It was killing him slowly, it was losing him friends

But something about the high always got him in the end

Nobody said it would be easy

He knew it, he wasn’t looking for pity

He knew the city was up to no good

Getting dizzy, he lay in the rhythm

And run a mock everyday with a singular vision

He was born in the belly of the beast

Where the beast feasts on the belly of the deceased

He would sleep underneath bright neon street signs

Quick on the rewind, flip it on the b side

He’d spent enough nights sleeping in the park

To know a dollar wasn’t too much to ask for

And he would kick with the homeless, the hopeless, the hounded

Somehow he would fit in with the outlaws

And in the cracks and the fissures

The city was a vicious little animal without inhibitions

He would look but he couldn’t tell the difference

Between the saints and the sinners, the heroes and the villains

A brother in prison, a sister in the system

He never knew his dad and his mum was indifferent

Listen, we all make the best of the life we get

But some get a lot less to begin with

Yeah

How many people do you know completely sober?

How many people do you know who self-medicate?

How many people do you know who on occasion take a little something something

just to take the pain away?

How many people do you know who have a problem?

How many people do you know with excuses?

How many people do you know who are wrestling with demons, memories and

invisible bruises?

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

I ain’t trying to judge nobody’s ache

Alice schaamt zich voor de gedachten in haar hoofd

En ze denkt te veel na, ze begint bang te worden

Doktoren vertelden haar dat ze bipolair was

Als je haar op recept pillen zou geven, zou dat het oplossen

Het heeft het lage zelfbeeld niet onderdrukt

En de jongens op wie ze verliefd wordt, behandelen haar zo gemeen

Ze scheuren stroken af ​​tot er niets meer over is

Maar ze kan net zo goed teruggeven als ze krijgt

En ze raakt zo opgewonden en vervolgens op de vuilnisbelt

Kan geen vaste baan houden, ben al maanden werkloos

De drugs zijn niet iets dat ze voor de lol doet

Ze zijn gewoon een manier om comfortabel verdoofd te blijven

Ze zegt dat de wereld je diep zal snijden

Het kruipt en het eet alle dromen op die je bewaart

Maar wanneer de muziek begint en ze begint te bewegen

Zij is het heldere licht dat in de kamer schijnt

Ze huilt tranen en ze stromen over haar gezicht

Allemaal voorbij haar jaren en ze voelt zich nooit veilig

Goed praten helpt en ze smelt en lost op

Kan het niet helpen te denken dat de wereld koud is

In dromen ziet ze hem, wordt schreeuwend wakker

Ze kan het bier aan zijn adem ruiken en zijn ademhaling horen

Vroeger hadden ze dezelfde naam

Nu zal ze mannen nooit meer vertrouwen, simpel en duidelijk

Therapie helpt, maar ze geeft zichzelf nog steeds de schuld

De schuld en de schaamte van de gewone hel

Als ze kon, zou ze hem rechtstreeks naar het graf sturen

Maar ze weet dat op een dag alle schulden worden afbetaald

Ik ken haar verhaal, ik heb ontzag voor haar kracht

Je ziet gewoon een junkie wiens leven een puinhoop is

In een samenleving die zo snel oordeelt

Zo snel om dronken te worden, niet zo snel om na te denken

Het is gemakkelijker om een ​​verslaafde te demoniseren als een bedreiging

Een mislukking, een monster, een grap, een verloren zaak

Het gaat niet om de high, het gaat om de mentale gezondheid

Alice had geen gevangenis nodig, ze had alleen wat hulp nodig

Hoeveel mensen ken je helemaal nuchter?

Hoeveel mensen ken je die zelfmedicatie geven?

Hoeveel mensen ken jij die af en toe een kleinigheidje nemen?

gewoon om de pijn weg te nemen?

Hoeveel mensen ken je die een probleem hebben?

Hoeveel mensen ken je met excuses?

Hoeveel mensen ken jij die worstelen met demonen en herinneringen en?

onzichtbare blauwe plekken?

Cameron had de gewoonte om een ​​verdomde gewoonte te hebben

Kon er niet achter komen hoe je het tot onderwerping kon schoppen

Het doodde hem langzaam, het verloor hem vrienden

Maar iets aan de high kreeg hem uiteindelijk altijd

Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn

Hij wist het, hij zocht geen medelijden

Hij wist dat de stad niet goed van plan was

Hij werd duizelig en lag in het ritme

En voer elke dag een spot uit met een unieke visie

Hij werd geboren in de buik van het beest

Waar het beest feestviert op de buik van de overledene

Hij zou slapen onder felle neonreclameborden

Snel terugspoelen, omdraaien aan de b-kant

Hij had genoeg nachten in het park geslapen

Om te weten dat een dollar niet te veel gevraagd was

En hij zou schoppen met de daklozen, de hopelozen, de opgejaagde

Op de een of andere manier zou hij bij de bandieten passen

En in de scheuren en kloven

De stad was een gemeen diertje zonder remmingen

Hij zou kijken, maar hij kon het verschil niet zien

Tussen de heiligen en de zondaars, de helden en de schurken

Een broer in de gevangenis, een zus in het systeem

Hij heeft zijn vader nooit gekend en zijn moeder was onverschillig

Luister, we maken allemaal het beste van het leven dat we krijgen

Maar sommigen krijgen veel minder om mee te beginnen

Ja

Hoeveel mensen ken je helemaal nuchter?

Hoeveel mensen ken je die zelfmedicatie geven?

Hoeveel mensen ken jij die af en toe een kleinigheidje nemen?

gewoon om de pijn weg te nemen?

Hoeveel mensen ken je die een probleem hebben?

Hoeveel mensen ken je met excuses?

Hoeveel mensen ken jij die worstelen met demonen, herinneringen en?

onzichtbare blauwe plekken?

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen

Ik probeer niemands pijn te beoordelen