Waltz of the 101st Lightborne - Joanna Newsom

I believed they had got what they came for;

I believed our peril was done

On the eve of the last of the Great Wars

After three we had narrowly won

(But the fourth

It was carelessly done.)

I saw his ship in its whistling ascension

As they launched from the Capitol seat-

Swear I saw our mistake

When the clouds draped like a flag

Across the backs of the fleet

Of the Hundred-First Lightborne Elite

As the day is long

So the well runs dry

And we came to see Time is taller

Than Space is wide

And we bade goodbye

To the Great Divide:

Found unlimited simulacreage to colonize!

But there was a time we were lashed to the prow

Of a ship you may board, but not steer

Before You and I ceased to mean Now

And began to mean only Right Here

(to mean Inches and Miles, but not Years);

Before Space has a taste of its limits

And a new sort of coordinate awoke

Making Time just another poor tenant:

Bearing weight, taking fire, trading smokes

In the war between us and our ghosts

(But I saw the Bering Strait and the Golden Gate

In silent suspension of their golden age!

And you can barely tell, if I guard it well

Where I have been, and seen

Pristine, unfelled.)

I had a dream that I walked in the garden

Of Chabot, and those telescope ruins

It was there that I called to my true love

Who was pale as millennial moons

Honey, where did you come by that wound?

When I woke, he was gone

And the War had begun

In eternal return and repeat

Calling, Where in the hell are the rest of your fellow

One Hundred-One Lightborne Elite?

Stormed in the New Highland Light Infantry

Make it stop, my love!

We were wrong to try

Never saw what we could unravel

In traveling light

Nor how the trip debrides-

Like a stack of slides!

All we saw was that Time is taller than Space is wide

That’s why we are bound to a round desert island

'neath the sky where our sailors have gone

Have they drowned, in those windy highlands?

Highlands away, my John

Ik geloofde dat ze hadden gekregen waarvoor ze kwamen;

Ik geloofde dat ons gevaar geweken was

Aan de vooravond van de laatste van de Grote Oorlogen

Na drie hadden we nipt gewonnen

(Maar de vierde

Het is onzorgvuldig gedaan.)

Ik zag zijn schip in zijn fluitende hemelvaart

Toen ze lanceerden vanaf de stoel van het Capitool...

Zweer dat ik onze fout zag

Toen de wolken gedrapeerd waren als een vlag

Over de ruggen van de vloot

Van de honderd-eerste Lightborne Elite

Omdat de dag lang is

Dus de put loopt droog

En we kwamen om te zien dat de tijd groter is

Dan is de ruimte breed

En we namen afscheid

Naar de grote kloof:

Onbeperkte simulatie gevonden om te koloniseren!

Maar er was een tijd dat we voor de boeg werden geslagen

Van een schip mag je wel instappen, maar niet sturen

Voordat jij en ik nu niet meer meenden

En begon alleen hier te bedoelen

(om inches en mijlen aan te duiden, maar niet jaren);

Voordat Space een voorproefje heeft van zijn limieten

En een nieuw soort coördinaat ontwaakte

Time gewoon weer een arme huurder maken:

Gewicht dragen, vuur nemen, rook verhandelen

In de oorlog tussen ons en onze geesten

(Maar ik zag de Beringstraat en de Golden Gate

In stille opschorting van hun gouden eeuw!

En je kunt het nauwelijks zien, als ik het goed bewaar

Waar ik ben geweest en gezien

Ongerept, niet gekapt.)

Ik had een droom dat ik door de tuin liep

Van Chabot en die telescoopruïnes

Daar belde ik naar mijn ware liefde

Die zo bleek was als duizendjarige manen

Schat, waar kwam je die wond vandaan?

Toen ik wakker werd, was hij weg

En de oorlog was begonnen

In de eeuwige terugkeer en herhalen

Bellen, waar is in godsnaam de rest van je kameraad?

Honderd-One Lightborne Elite?

Bestormd in de New Highland Light Infantry

Laat het stoppen, mijn lief!

We hadden het bij het verkeerde eind om te proberen

Nooit gezien wat we konden ontrafelen

In reizend licht

Noch hoe de reis debrides-

Als een stapel dia's!

Het enige wat we zagen was dat de tijd groter is dan de ruimte breed is

Daarom zijn we gebonden aan een rond onbewoond eiland

'onder de hemel waar onze matrozen zijn gegaan'

Zijn ze verdronken in die winderige hooglanden?

Hooglanden weg, mijn John