Go Long - Joanna Newsom

Last night, again,

you were in my dreams.

Several expendable limbs were at stake.

You were a prince, spinning rims,

all sentiments indian-given

and half-baked.

I was brought

in on a palanquin

made of the many bodies

of beautiful women.

Brought to this place, to be examined,

swaying on an elephant:

a princess of India.

We both want the very same thing.

We are praying

I am the one to save you.

But you don’t even own

your own violence.

Run away from home--

your beard is still blue

with the loneliness of you mighty men,

with your jaws, and fists, and guitars,

and pens, and your sugarlip,

but I’ve never been to the firepits

with you mighty men.

Who made you this way?

Who made you this way?

Who is going to bear

your beautiful children?

Do you think you can just stop,

when you’re ready for a change?

Who will take care of you

when you’re old and dying?

You burn in the Mekong,

to prove your worth.

Go long!

Go long!

Right over the edge of the earth!

You have been wronged,

tore up since birth.

You have done harm.

Others have done worse.

Will you tuck your shirt?

Will you leave it loose?

You are badly hurt.

You’re a silly goose.

You are caked in mud,

and in blood, and worse.

Chew your bitter cud.

Grope your little nurse.

Do you know why

my ankles are bound in gauze?

(sickly dressage:

a princess of Kentucky)?

In the middle of the woods

(which were the probable cause),

we danced in the lodge

like two panting monkeys.

I will give you a call, for one last hurrah.

And if this tale is tall, forgive my scrambling.

But you keep palming along the wall,

moving at a blind crawl,

but always rambling.

Wolf-spider, crouch in your funnel nest.

If I knew you, once,

now I know you less.

In the sinking sand,

where we’ve come to rest,

have I had a hand in your loneliness?

When you leave me alone

in this old palace of yours,

it starts to get to me.

I take to walking.

What a woman does is open doors.

And it is not a question of locking

or unlocking.

Well, I have never seen

such a terrible room--

gilded with the gold teeth

of the women who loved you!

Now, though I die,

Magpie, this I bequeath:

by any other name,

a Jay is still blue

with the loneliness

of you mighty men,

with your mighty kiss

that might never end,

while, so far away,

in the seat of the West,

burns the fount

of the heat

of that loneliness.

There’s a man

who only will speak in code,

backing slowly, slowly down the road.

May he master everything

that such men may know

about loving, and then letting go.

Gisteravond weer,

je was in mijn dromen.

Er stonden verschillende vervangbare ledematen op het spel.

Je was een prins, spinnende velgen,

alle gevoelens indiaans-gegeven

en halfbakken.

Ik ben gebracht

in op een draagstoel

gemaakt van de vele lichamen

van mooie vrouwen.

Naar deze plek gebracht om te worden onderzocht,

zwaaien op een olifant:

een prinses van India.

We willen allebei hetzelfde.

We bidden

Ik ben degene die je kan redden.

Maar je bezit niet eens

je eigen geweld.

Weglopen van huis--

je baard is nog steeds blauw

met de eenzaamheid van jullie machtige mannen,

met je kaken en vuisten en gitaren,

en pennen, en je suikerlip,

maar ik ben nog nooit bij de vuurkorven geweest

met jullie machtige mannen.

Wie heeft je zo gemaakt?

Wie heeft je zo gemaakt?

Wie gaat dragen?

je mooie kinderen?

Denk je dat je gewoon kunt stoppen,

wanneer u klaar bent voor verandering?

Wie zorgt er voor jou?

als je oud bent en stervende bent?

Je brandt in de Mekong,

om je waarde te bewijzen.

Ga lang!

Ga lang!

Precies over de rand van de aarde!

Je bent onrecht aangedaan,

verscheurd sinds de geboorte.

Je hebt kwaad gedaan.

Anderen hebben het slechter gedaan.

Ga je je overhemd instoppen?

Laat je het los?

Je bent zwaar gewond.

Je bent een domme gans.

Je zit onder de modder,

en in bloed, en erger.

Kauw op je bittere herkauwer.

Tast je kleine verpleegster aan.

Weet u waarom

mijn enkels zijn vastgebonden in gaas?

(zieke dressuur:

een prinses van Kentucky)?

Midden in het bos

(wat de waarschijnlijke oorzaak was),

we dansten in de lodge

als twee hijgende apen.

Ik bel je nog een laatste keer.

En als dit verhaal lang is, vergeef me mijn klauteren.

Maar je blijft palmen langs de muur,

bewegend op een blinde kruip,

maar altijd aan het rommelen.

Wolfspin, hurk in je trechternest.

Als ik je ooit kende,

nu ken ik je minder.

In het zinkende zand,

waar we tot rust zijn gekomen,

heb ik een hand gehad in je eenzaamheid?

Als je me met rust laat

in dit oude paleis van jou,

het begint me te raken.

Ik ga wandelen.

Wat een vrouw doet, is deuren openen.

En het is geen kwestie van vergrendelen

of ontgrendelen.

Nou, ik heb nog nooit gezien

zo'n vreselijke kamer--

verguld met de gouden tanden

van de vrouwen die van je hielden!

Nu, hoewel ik sterf,

Ekster, dit laat ik na:

onder een andere naam,

een Jay is nog steeds blauw

met de eenzaamheid

van jullie machtige mannen,

met je machtige kus

dat misschien nooit eindigt,

terwijl, zo ver weg,

in de zetel van het Westen,

verbrandt de fontein

van de hitte

van die eenzaamheid.

Er is een man

die alleen in code spreekt,

langzaam achteruit rijden, langzaam de weg op.

Moge hij alles onder de knie krijgen

dat zulke mannen mogen weten

over liefhebben en dan loslaten.