Emily - Joanna Newsom

The meadowlark and the chim-choo-ree and the sparrow

Set to the sky in a flying spree, for the sport of the pharaoh

Little while later the Pharisees dragged a comb through the meadow

Do you remember what they called up to you and me, in our window?

There is a rusty light on the pines tonight

Sun pouring wine, lord, or marrow

Down into the bones of the birches

And the spires of the churches

Jutting out from the shadows

The yoke, and the axe, and the old smokestacks and the bale and the barrow

And everything sloped like it was dragged from a rope

In the mouth of the south below

We’ve seen those mountains kneeling, felten and grey

We thought our very hearts would up and melt away

From that snow in the nighttime

Just going

And going

And the stirring of wind chimes

In the morning

In the morning

Helps me find my way back in

From the place where I have been

And, Emily — I saw you last night by the river

I dreamed you were skipping little stones across the surface of the water

Frowning at the angle where they were lost, and slipped under forever

In a mud-cloud, mica-spangled, like the sky’d been breathing on a mirror

Anyhow — I sat by your side, by the water

You taught me the names of the stars overhead that I wrote down in my ledger

Though all I knew of the rote universe were those Pleiades loosed in December

I promised you I’d set them to verse so I’d always remember

That the meteorite is a source of the light

And the meteor’s just what we see

And the meteoroid is a stone that’s devoid

Of the fire that propelled it to thee

And the meteorite’s just what causes the light

And the meteor’s how it’s perceived

And the meteoroid’s a bone thrown from the void

That lies quiet and offering to thee

You came and lay a cold compress upon the mess I’m in

Threw the windows wide and cried, «Amen!

Amen!

Amen!»

The whole world stopped to hear you hollering

You looked down and saw now what was happening

The lines are fading in my kingdom

(Though I have never known the way to border them in)

So the muddy mouths of baboons and sows and the grouse and the horse and the hen

Grope at the gate of the looming lake that was once a tidy pen

And the mail is late and the great estates are not lit from within

The talk in town’s becoming downright sickening

In due time we will see the far buttes lit by a flare

I’ve seen your bravery, and I will follow you there

And row through the nighttime

So healthy

Gone healthy all of a sudden

In search of a midwife

Who can help me

Who can help me

Help me find my way back in

And there are worries where I’ve been

And say, say, say in the lee of the bay;

don’t be bothered

Leave your troubles here where the tugboats shear the water from the water

(Flanked by furrows, curling back, like a match held up to a newspaper)

Emily, they’ll follow your lead by the letter

And I make this claim, and I’m not ashamed to say I know you better

What they’ve seen is just a beam of your sun that banishes winter

Let us go!

Though we know it’s a hopeless endeavor

The ties that bind, they are barbed and spined and hold us close forever

Though there is nothing would help me come to grips with a sky that is gaping

and yawning

There is a song I woke with on my lips as you sailed your great ship towards

the morning

Come on home, the poppies are all grown knee-deep by now

Blossoms all have fallen, and the pollen ruins the plow

Peonies nod in the breeze and while they wetly bow

With hydrocephalitic listlessness ants mop up their brow

And everything with wings is restless, aimless, drunk and dour

The butterflies and birds collide at hot, ungodly hours

And my clay-colored motherlessness rangily reclines

Come on home, now!

All my bones are dolorous with vines

Pa pointed out to me, for the hundredth time tonight

The way the ladle leads to a dirt-red bullet of light

Squint skyward and listen

Loving him, we move within his borders

Just asterisms in the stars' set order

We could stand for a century

Staring

With our heads cocked

In the broad daylight at this thing

Joy landlocked in bodies that don’t keep

Dumbstruck with the sweetness of being, till we don’t be

Told: take this

Eat this

Told: the meteorite is a source of the light

And the meteor’s just what we see

And the meteoroid is a stone that’s devoid

Of the fire that propelled it to thee

And the meteorite’s just what causes the light

And the meteor’s how it’s perceived

And the meteoroid’s a bone thrown from the void

That lies quiet and offering to thee

De weideleeuwerik en de chim-choo-ree en de mus

Ga naar de lucht in een vliegende spree, voor de sport van de farao

Even later sleepten de Farizeeën een kam door de wei

Weet je nog wat ze naar jou en mij belden in ons raam?

Er brandt een roestig licht op de dennen vanavond

Zon stromende wijn, heer of merg

Tot in de botten van de berken

En de torenspitsen van de kerken

Uitstekend uit de schaduw

Het juk en de bijl en de oude schoorstenen en de baal en de kruiwagen

En alles liep schuin alsof het van een touw werd gesleept

In de monding van het zuiden beneden

We hebben die bergen zien knielen, vilten en grijs

We dachten dat ons hart zou opstaan ​​en wegsmelten

Van die sneeuw in de nacht

Gewoon gaan

en gaan

En het roeren van windgong

In de ochtend

In de ochtend

Helpt me de weg terug te vinden

Van de plaats waar ik ben geweest

En Emily — ik zag je gisteravond bij de rivier

Ik droomde dat je kleine steentjes over het wateroppervlak liet springen

Fronsend naar de hoek waar ze verdwaald waren en voor altijd verdwenen

In een modderwolk, met mica bezaaid, alsof de lucht op een spiegel ademde

Hoe dan ook — ik zat aan uw zijde, aan het water

Je leerde me de namen van de sterren boven mijn hoofd die ik opschreef in mijn grootboek

Hoewel alles wat ik wist van het hoofduniversum waren die Pleiaden die in december werden losgelaten

Ik heb je beloofd dat ik ze op vers zou zetten, zodat ik het me altijd zou herinneren

Dat de meteoriet een bron van licht is

En de meteoor is precies wat we zien

En de meteoroïde is een steen die verstoken is

Van het vuur dat het naar u voortstuwde

En de meteoriet is precies wat het licht veroorzaakt

En de meteoor is hoe hij wordt waargenomen

En de meteoroïde is een bot dat uit de leegte wordt gegooid

Dat ligt stil en biedt u aan

Je kwam en legde een koud kompres op de puinhoop waarin ik me bevind

Gooide de ramen wijd en riep: «Amen!

Amen!

Amen!"

De hele wereld stopte om je te horen schreeuwen

Je keek naar beneden en zag nu wat er gebeurde

De lijnen vervagen in mijn koninkrijk

(Hoewel ik nooit heb geweten hoe ik ze moet inperken)

Dus de modderige monden van bavianen en zeugen en het korhoen en het paard en de hen

Tast naar de poort van het dreigende meer dat ooit een opgeruimde pen was

En de post is te laat en de grote landgoederen worden niet van binnenuit verlicht

Het gesprek in de stad wordt ronduit misselijkmakend

Te zijner tijd zullen we de verre buttes zien verlicht door een fakkel

Ik heb je moed gezien en ik zal je daar volgen

En roei door de nacht

Zo gezond

Plotseling gezond geworden

Op zoek naar een verloskundige

Wie kan me helpen

Wie kan me helpen

Help me de weg terug te vinden

En er zijn zorgen waar ik ben geweest

En zeg, zeg, zeg in de luwte van de baai;

maak je geen zorgen

Laat je problemen hier achter waar de sleepboten het water van het water scheiden

(Geflankeerd door groeven, achterover krullend, als een lucifer die voor een krant wordt gehouden)

Emily, ze volgen je voorbeeld met de letter

En ik maak deze bewering, en ik schaam me niet om te zeggen dat ik je beter ken

Wat ze hebben gezien is slechts een straal van jouw zon die de winter verdrijft

Laat ons gaan!

Hoewel we weten dat het een hopeloze onderneming is

De banden die binden, ze zijn van weerhaken en spinsels en houden ons voor altijd bij elkaar

Hoewel er niets is dat me zou helpen grip te krijgen op een hemel die gapend is

en geeuwen

Er is een lied waarmee ik wakker werd op mijn lippen terwijl je met je geweldige schip naar toe voer

de ochtend

Kom naar huis, de klaprozen zijn nu allemaal kniediep gegroeid

Bloesems zijn allemaal gevallen, en het stuifmeel ruïneert de ploeg

Pioenrozen knikken in de wind en terwijl ze nat buigen

Met hydrocephalitische lusteloosheid dweilen mieren hun voorhoofd op

En alles met vleugels is rusteloos, doelloos, dronken en dour

De vlinders en vogels botsen op hete, goddeloze uren

En mijn kleikleurige moederloosheid leunt achterover

Kom naar huis, nu!

Al mijn botten zijn treurig met wijnstokken

Pa wees me vanavond voor de honderdste keer

De manier waarop de pollepel naar een vuilrode kogel van licht leidt

Kijk naar de lucht en luister

Door van hem te houden, bewegen we ons binnen zijn grenzen

Alleen sterretjes in de volgorde van de sterren

We zouden een eeuw kunnen staan

Staren

Met onze hoofden schuin

Op klaarlichte dag bij dit ding

Vreugde opgesloten in lichamen die niet blijven zitten

Stom van de zoetheid van het zijn, totdat we niet zijn

Verteld: neem dit

Eet dit

Verteld: de meteoriet is een bron van licht

En de meteoor is precies wat we zien

En de meteoroïde is een steen die verstoken is

Van het vuur dat het naar u voortstuwde

En de meteoriet is precies wat het licht veroorzaakt

En de meteoor is hoe hij wordt waargenomen

En de meteoroïde is een bot dat uit de leegte wordt gegooid

Dat ligt stil en biedt u aan