Monkey & Bear - Joanna Newsom

Down in the green hay

Where Monkey and Bear usually lay

They woke from a stable-boy's cry

Said, «Someone come quick

The horses got loose, got grass-sick

They’ll founder, Fain, they’ll die»

What is now known by the sorrel and the roan?

By the chestnut, and the bay, and the gelding grey?

It is, stay by the gate you are given

And remain in your place, for your season

And had the overfed dead but listened

To the high-fence, horse-sense, wisdom

«Did you hear that, Bear?»

Said Monkey, «We'll get out of here, fair and square

They left the gate open wide

So, my bride, here is my hand, where is your paw?

Try and understand my plan, Ursula

My heart is a furnace full of love that’s just, and earnest

Now, you know that we must unlearn this

Allegiance to a life of service

And no longer answer to that heartless

Hay-monger, nor be his accomplice

The charlatan, with artless hustling

But Ursula, we’ve got to eat something

And earn our keep, while still within

The borders of the land that man has girded

All double-bolted and tightfisted

Until we reach the open country

A-steeped in milk and honey

Will you keep your fancy clothes on, for me?

Can you bear a little longer to wear that leash?

My love, I swear by the air I breathe

Sooner or later, you’ll bare your teeth

But for now, just dance, darling

C’mon, will you dance, my darling?

Darling, there’s a place for us

Can we go, before I turn to dust?

Oh my darling there’s a place for us

Oh darling, c’mon will you dance, my darling?

The hills are groaning with excess

Like a table ceaselessly being set

My darling we will get there yet"

They trooped past the guards

Past the coops, and the fields, and the farmyards

All night, till finally

The space they gained grew

Much farther than the stone that bear threw

To mark where they’d stop for tea

But, «Walk a little faster, don’t look backwards

Your feast is to the East, which lies a little past the pasture

And the blackbirds hear tea whistling and rise and clap

Their applause caws the kettle black

And we can’t have none of that

Move along, Bear, there, there, that’s that»

Though cast in plaster

Our Ursula’s heart beat faster

Than Monkey’s ever will

But still, they have got to pay the bills

Hadn’t they?

That is what the monkey’d say

So, with the courage of a clown, or a cur

Or a kite, jerking tight at its tether

In her dun-brown gown of fur

And her jerkin of swansdown and leather

Bear would sway on her hindlegs

The organ would grind dregs of song for the pleasure

Of the children who’d shriek

Throwing coins at her feet then recoiling in terror

Sing, «Dance, darling

C’mon, will you dance, my darling?

Darling, there’s a place for us

Can we go, before I turn to dust?

Oh my darling there’s a place for us

Oh darling, c’mon, will you dance, my darling?

You keep your eyes fixed on the highest hill

Where you’ll ever-after eat your fill

Oh my darling, dear mine, if you dance

Dance darling and I’ll love you still"

Deep in the night shone a weak and miserly light where the monkey shouldered

his lamp

Someone had told him the bear’d been wandering a fair piece away from where

they were camped

Someone had told him the bear had been sneaking away to the seaside caverns,

to bathe

And the thought troubled the monkey for he was afraid of spelunking down in

those caves

Also afraid what the village people would say if they saw the bear in that state

Lolling and splashing obscenely well, it seemed irrational, really washing that

face

Washing that matted and flea-bit pelt in some sea-spit-shine, old kelp dripping

with brine

But Monkey just laughed, and he muttered, «When she comes back, Ursula will be

bursting with pride

Till I jump up saying, 'You've been rolling in muck,' saying, 'You smell of

garbage and grime'»

But far out, far out

By now, by now

Far out, by now, Bear ploughed

'Cause she would not drown

First the outside-legs of the bear up and fell down, in the water,

like knobby garters

Then the outside-arms of the bear fell off, as easy as if sloughed from boiled

tomatoes

Lowered in a genteel curtsy, bear shed the mantle of her diluvian shoulders

And, with a sigh, she allowed the burden of belly to drop, like an apron full

of boulders

If you could hold up her threadbare coat to the light, where it’s worn

translucent in places

You’d see spots where, almost every night of the year, Bear had been mending,

suspending that baseness

Now her coat drags through the water, bagging, with a life’s-worth of hunger,

limitless minnows

In the magnetic embrace, balletic and glacial, of Bear’s insatiable shadow

Left there, left there

When Bear left bear

Left there, left there

When Bear stepped clear of Bear

Sooner or later, you’ll bare your teeth

Beneden in het groene hooi

Waar Aap en Beer meestal liggen

Ze werden wakker uit de kreet van een staljongen

Zei: "Iemand komt snel"

De paarden raakten los, werden grasziek

Ze zullen stichten, Fain, ze zullen sterven»

Wat is nu bekend onder de zuring en de roan?

Bij de vos, de vos en de grijze ruin?

Het is, blijf bij de poort die je krijgt

En blijf op uw plaats, voor uw seizoen

En had de overvoede dood maar luisterde

Naar de hoge omheining, paardenzin, wijsheid

'Heb je dat gehoord, Beer?'

Zei Aap: "We komen hier wel uit, eerlijk en eerlijk"

Ze lieten de poort wijd openstaan

Dus, mijn bruid, hier is mijn hand, waar is je poot?

Probeer mijn plan te begrijpen, Ursula

Mijn hart is een oven vol liefde die rechtvaardig en oprecht is

Nu weet je dat we dit moeten afleren

Trouw aan een leven van service

En niet langer reageren op die harteloze

Hooiboer, noch zijn medeplichtige zijn

De charlatan, met ongekunsteld gehossel

Maar Ursula, we moeten iets eten

En onze kost verdienen, terwijl je nog binnen bent

De grenzen van het land dat de mens heeft omgord

Allemaal dubbel geschroefd en vastgedraaid

Tot we het open land bereiken

A-doordrenkt van melk en honing

Houd je je mooie kleren aan, voor mij?

Kun je het nog wat langer uithouden om die riem te dragen?

Mijn liefde, ik zweer bij de lucht die ik inadem

Vroeg of laat ontbloot je je tanden

Maar voor nu, dans gewoon, schat

Kom op, wil je dansen, mijn schat?

Schat, er is een plek voor ons

Kunnen we gaan, voordat ik in stof verander?

Oh mijn schat, er is een plek voor ons

Oh schat, kom op, wil je dansen, mijn schat?

De heuvels kreunen van overdaad

Zoals een tafel die onophoudelijk wordt gedekt

Mijn liefste, we komen er nog"

Ze marcheerden langs de bewakers

Voorbij de hokken, en de velden, en de boerenerven

De hele nacht, tot eindelijk

De ruimte die ze kregen groeide

Veel verder dan de steen die beer gooide

Om te markeren waar ze zouden stoppen voor thee

Maar, «Loop een beetje sneller, kijk niet achterom

Uw feest is in het oosten, dat een beetje voorbij het weiland ligt

En de merels horen thee fluiten en opstaan ​​en klappen

Hun applaus maakt de ketel zwart

En dat kunnen we niet hebben

Ga verder, Beer, daar, daar, dat is dat»

Hoewel gegoten in gips

Het hartje van onze Ursula gaat sneller kloppen

Dan Monkey's ooit zal

Maar toch moeten ze de rekeningen betalen

Waren ze niet?

Dat is wat de aap zou zeggen

Dus, met de moed van een clown, of een cur

Of een vlieger die strak trekt aan zijn koord

In haar dunbruine jurk van bont

En haar eikel van zwanendons en leer

Beer zou zwaaien op haar achterpoten

Het orgel maalde voor het plezier de droesem van het lied

Van de kinderen die zouden gillen

Munten naar haar voeten gooien en dan terugdeinzen van angst

Zing, "Dans, schat"

Kom op, wil je dansen, mijn schat?

Schat, er is een plek voor ons

Kunnen we gaan, voordat ik in stof verander?

Oh mijn schat, er is een plek voor ons

Oh schat, kom op, wil je dansen, mijn schat?

Je houdt je ogen gericht op de hoogste heuvel

Waar je ooit je buik vol van zult eten

Oh mijn schat, lieve mij, als je danst

Dans schat en ik zal nog steeds van je houden"

Diep in de nacht scheen een zwak en gierig licht waar de aap op zijn schouders hing

zijn lamp

Iemand had hem verteld dat de beer een flink stuk verder had rondgelopen...

ze waren aan het kamperen

Iemand had hem verteld dat de beer naar de grotten aan zee was geslopen,

Baden

En de gedachte verontrustte de aap, want hij was bang om in te spelen

die grotten

Ook bang voor wat de dorpsbewoners zouden zeggen als ze de beer in die staat zouden zien

Lolling en obsceen goed spetteren, het leek irrationeel, echt wassen dat

gezicht

Het wassen van die gematteerde en vlooienhuid in wat zee-spit-glans, oude kelp druipend

met pekel

Maar Aap lachte alleen maar, en hij mompelde: "Als ze terugkomt, zal Ursula zijn"

barstend van trots

Tot ik opspring en zeg: 'Je rolt in de modder', zeggend: 'Je ruikt naar

afval en vuil'»

Maar ver weg, ver weg

Door nu, door nu

Ver weg, inmiddels, heeft Bear geploegd

Omdat ze niet zou verdrinken

Eerst de buitenbenen van de beer omhoog en naar beneden, in het water,

zoals knobbelige kousenbanden

Toen vielen de buitenarmen van de beer eraf, net zo gemakkelijk als wanneer ze uit een gekookte beer werden gehaald

tomaten

Neergelaten in een deftige buiging, beer wierp de mantel van haar diluvian schouders af

En met een zucht liet ze de last van haar buik vallen, als een schort vol

van keien

Als je haar versleten jas tegen het licht zou kunnen houden, waar het wordt gedragen

op sommige plaatsen doorschijnend

Je zou plekken zien waar, bijna elke nacht van het jaar, Beer aan het herstellen was,

die laaghartigheid opschorten

Nu sleept haar jas door het water, zakkend, met een levenslange honger,

grenzeloze minnows

In de magnetische omhelzing, balletachtig en glaciaal, van Bear's onverzadigbare schaduw

Daar links, daar links

Toen Beer de beer verliet

Daar links, daar links

Toen Beer uit de buurt van Beer stapte

Vroeg of laat ontbloot je je tanden