Soft As Chalk - Joanna Newsom

So, so long ago and so far away

When time was just a line that you fed me when you wanted to stay

We’d talk as soft as chalk till morning came, pale as a pearl

No time, no time, mow, I have got all the time in the world

Say, honey, did you belong to me?

Tell me, honey, was your heart at rest when, darlin'

All the mourning doves were howling us

A song of love’s oh god-awful lawlessness?

Lawlessness

Say, honey, did you belong to me?

Tell me, honey, did I pass your test?

I lay, as still as death, until the dawn

Whereupon I wrested from your god-awful lawlessness, lawlessness

I roam around the tidy grounds of my dappled sanatorium

Coatless, I sit amongst the motes, adrift, and I dote upon my pinesap gum

And the light, through the pines in brassy tones lays over me, dim as rum

And thick as molasses, and so time passes, and so, my heart, tomorrow comes

I feel you leaning out back with the crickets

Loyal heart marking the soon-ness

Darkness, tonight, still the mourning doves will summon us

Their song of love’s neverdoneing lawlessness, lawlessness

While, over and over, rear up, stand down, lay round

Trying to sound-out, or guess the reasons

I sleep like a soldier, without rest

But there is no treason, where there is only lawlessness, lawlessness

In the last week of the last year, I was aware

I took a blind shot, across the creek at the black bear

When he roused me in the night and left me cowering with my light, calling out

«Who is there?

Who’s there?

Who is there?»

I watched you sleep, repeating my prayer

You give love a little shove and it becomes terror

And now I am calling in a sadness beyond anger and beyond fear

«Who is there?

Who’s there?

Who is there?»

I glare and nod like the character God bearing down upon the houses and lawns

I knew a little bit, but, darling, you were it and, darling, now it is long gone

Sweetheart, in your clean, bright start back there, behind a hill, and a dell

And a state line or two, I’ll be thinking of you, yes, I’ll be thinking and be

wishing you well

We land, I stand but I wait for the sound of the bell

I have to catch a cab and my bags are at the carousel

And then, Lord, just then time alone will only tell, you mourning dove

Zo, zo lang geleden en zo ver weg

Toen tijd slechts een regel was die je me voedde toen je wilde blijven

We praatten zo zacht als krijt tot de ochtend kwam, bleek als een parel

Geen tijd, geen tijd, maai, ik heb alle tijd van de wereld

Zeg schat, hoorde jij bij mij?

Vertel me, schat, was je hart in rust toen, schat

Alle rouwduiven huilden ons

Een lied van de o goddelijke wetteloosheid van de liefde?

wetteloosheid

Zeg schat, hoorde jij bij mij?

Vertel me, schat, ben ik geslaagd voor je test?

Ik lag, zo stil als de dood, tot de dageraad

Waarop ik me ontworstelde aan je goddelijke wetteloosheid, wetteloosheid

Ik zwerf rond op het opgeruimde terrein van mijn gevlekte sanatorium

Zonder jas, ik zit tussen de stofjes, op drift, en ik ben dol op mijn pijnboomgom

En het licht, door de dennen in koperen tinten ligt over mij, zwak als rum

En zo dik als melasse, en zo verstrijkt de tijd, en zo, mijn hart, komt morgen

Ik voel dat je achterover leunt met de krekels

Trouw hart dat de spoedigheid markeert

Duisternis, vanavond, nog steeds zullen de rouwduiven ons oproepen

Hun lied van liefde is oneindige wetteloosheid, wetteloosheid

Terwijl, keer op keer, opstaan, gaan staan, rond gaan liggen

Proberen te achterhalen, of de redenen raden

Ik slaap als een soldaat, zonder rust

Maar er is geen verraad, waar alleen wetteloosheid is, wetteloosheid

In de laatste week van het afgelopen jaar wist ik dat

Ik nam een ​​blind schot, over de kreek bij de zwarte beer

Toen hij me 's nachts wakker maakte en me ineengedoken liet met mijn licht, roepend:

"Wie is daar?

Wie is daar?

Wie is daar?"

Ik zag je slapen en mijn gebed herhalen

Je geeft liefde een duwtje en het wordt terreur

En nu roep ik een verdriet op voorbij woede en voorbij angst

"Wie is daar?

Wie is daar?

Wie is daar?"

Ik staar en knik als het personage dat God op de huizen en gazons neerzet

Ik wist het een beetje, maar schat, jij was het en schat, nu is het al lang voorbij

Lieverd, in je schone, heldere start daar, achter een heuvel, en een dell

En een staatsgrens of twee, ik zal aan je denken, ja, ik zal denken en zijn

ik wens je het beste

We landen, ik sta, maar ik wacht op het geluid van de bel

Ik moet een taxi nemen en mijn koffers staan ​​bij de carrousel

En dan, Heer, op dat moment zal alleen de tijd het alleen maar leren, treurende duif