Ribbon Bows - Joanna Newsom

there is a spring

not far from here

the water runs both sweet and clear

both sweet and clear

and cold

could crack your bones

with veins of gold

i stood a-wagging at the tap

just a-waiting on the lagging rising sap

i held the cold tin neck up to my lip

at the shrine of a thousand arms alone

my eyes took sip

what a beautiful day

to catch my drift

or be caught up in it

you want your love, love

come and get your love

i only took it

back because i thought you didn’t

how my ears did ring

at the municipal pound

from that old hound dog

to each of the bells

go round the bottom end

that nobody wants you

well come on darlin

i could use someone like you around

i am not like you

i aint from this place

and i do reserve the right to repeat

all my same mistakes

but in the night

like you

i certainly bite and chew

well i can find

i never seem to lose the taste

what a horrible face

i feel me make

for pete’s sake

what you have told me

you cannot erase

though i keep on saying

and i do believe

it is not too late

all day you hassle me

with trifles

black nose of the dog

as cold as a rifle

indicating with a nudge

god

no god

god no god

sweet appraising eye of the dog

blink once if god

twice if no god

my mama may be

ashamed of me

with all of my finery

carrying on whooping it up

to the early morn

lost alone among the maddening revelry

shoot i can’t pass

honey i can’t pass

particularly when i stop to tip my glass

i’ll be a sport and have a go

at that old song

singing unabashed

about city girls with the ribbon bows

and the fancy sach

but then i get so sad

could swear the night makes a motion to claim me

round’the second verse

i reckon i felt the worst

and still held fast

but later on when i’m all alone

alone at last

well i take my god to task

i take my dog-gone god to task.

er is een lente

niet ver van hier

het water stroomt zowel zoet als helder

zowel zoet als duidelijk

en koud

kan je botten kraken

met aderen van goud

ik stond kwispelend aan de kraan

gewoon wachten op het achterblijvende stijgende sap

ik hield de koude blikken nek tegen mijn lip

bij het heiligdom van alleen al duizend armen

mijn ogen namen een slok

wat een mooie dag

om mijn drift te vangen

of er in verstrikt raken

je wilt je liefde, liefde

kom en krijg je liefde

ik nam het alleen aan

terug omdat ik dacht van niet

hoe mijn oren rinkelden

bij het gemeentelijk pond

van die oude jachthond

aan elk van de klokken

ga rond de onderkant

dat niemand je wil

nou kom op schat

ik zou iemand zoals jij in de buurt kunnen gebruiken

ik ben niet zoals jij

ik kom hier niet vandaan

en ik behoud me het recht voor om te herhalen

al mijn dezelfde fouten

maar in de nacht

zoals jou

ik bijt en kauw zeker

nou ik kan vinden

ik lijk nooit de smaak te verliezen

wat een afschuwelijk gezicht

ik voel me maken

in het belang van Piet

wat je me hebt verteld

je kunt niet wissen

hoewel ik blijf zeggen

en ik geloof echt

het is niet te laat

de hele dag val je me lastig

met kleinigheden

zwarte neus van de hond

zo koud als een geweer

aangeven met een duwtje

god

geen God

god nee god

lief beoordelend oog van de hond

knipper één keer als god

twee keer als geen god

mijn moeder kan zijn

schaam me voor mij

met al mijn opsmuk

doorgaan met opscheppen

tot de vroege ochtend

alleen verloren tussen de gekmakende feestvreugde

schiet ik kan niet passeren

schat ik kan er niet langs

vooral als ik stop om mijn glas te kantelen

ik ga sporten en proberen

bij dat oude liedje

ongegeneerd zingen

over stadsmeisjes met de strikken

en de mooie sach

maar dan word ik zo verdrietig

zou zweren dat de nacht een beweging maakt om mij te claimen

rond'het tweede couplet'

ik denk dat ik me het slechtst voelde

en toch vastgehouden

maar later als ik helemaal alleen ben

eindelijk alleen

nou ik neem mijn god aan het werk

ik neem mijn hond-verdwenen god aan het werk.