Occident - Joanna Newsom

Mercy me, the night is long

Take my pen, to write you this song

Lord, is it harder to carry on

Or to know when you are done?

All my life, I’ve felt as though

I’m inside a beautiful memory

Replaying with the sound turned down low

Long-life, show your face

Slow-heart, curb your taste

Smoke me out of my hiding place

Long-life, state your case

What in the world are we waiting for?

Building glowing cities along the shore

Where the wind batters in, baiting my kin like a matador

So much value, placed upon

What lies just beyond our plans

Waving my handkerchief, running along till the end of the sand

Long-life, speak your name

I’m so tired of the guessing game

But, something is moving just out of frame

Slow-heart, brace and aim

Breaching slowly, across the sea

One mast flash like the stinger of a bee

To take you away a swarming fleet is gonna take you from me

The universe is getting loose

Sodden spread from some leaden disuse

Rushing, unhinged toward diminishing lights like a headless caboose

I’ll wait for you alongside the ocean

And make do with my no-skin

But then, long-life, will you let me in?

And then, slow-heart, are you gonna know him?

Long-life, speak your name

I wait, while I decry the wait

And when I die, may I relate

Slow-heart, congregate

To leave your home, and your family

For some distortion of property?

Well, darling, I can’t go but you may stay here with me

Wees genadig, de nacht is lang

Neem mijn pen, om dit lied voor jou te schrijven

Heer, is het moeilijker om door te gaan?

Of om te weten wanneer je klaar bent?

Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad dat

Ik zit in een mooie herinnering

Afspelen met het geluid zacht gedraaid

Lange levensduur, laat je gezicht zien

Traag hart, beperk je smaak

Rook me uit mijn schuilplaats

Lange levensduur, leg uw zaak uit!

Waar wachten we in hemelsnaam op?

Gloeiende steden bouwen langs de kust

Waar de wind naar binnen slaat, mijn verwanten als een matador lokt

Zoveel waarde, geplaatst op

Wat ligt er net buiten onze plannen

Zwaaiend met mijn zakdoek, rennend tot het einde van het zand

Lang leven, spreek je naam uit

Ik ben zo moe van het raadspel

Maar er beweegt iets buiten beeld

Slow-hart, brace en doel

Langzaam doorbreken, over de zee

Een mastflits als de angel van een bij

Om je weg te nemen, zal een zwermende vloot je van me wegnemen

Het universum raakt los

Doorweekte verspreiding van een loden onbruik

Haastend, losgeslagen in de richting van afnemend licht als een kombuis zonder hoofd

Ik wacht op je langs de oceaan

En het doen met mijn no-skin

Maar wil je me dan binnenlaten?

En dan, traag hart, ga je hem kennen?

Lang leven, spreek je naam uit

Ik wacht, terwijl ik het wachten afkeur

En als ik sterf, mag ik dan vertellen?

Langzaam hart, kom samen

Je huis en je gezin verlaten

Voor enige vervorming van eigendom?

Nou, schat, ik kan niet gaan, maar je mag hier bij me blijven