Colleen - Joanna Newsom

I tell it as I best know how

And that’s the way it was told to me: I

Must have once been a thief or a whore

Then surely was thrown overboard

Where, they say

I came their way from the deep blue sea

It picked me up and tossed me round

I lost my shoes and tore my gown

I forgot my name

And drowned

Then woke up with the surf a-pounding;

It seemed I had been run aground

Well they took me in and shod my feet

And taught me prayers for chastity

And said my name would be Colleen, and

I was blessed among all women

To have forgotten everything

And as the weeks and months ensued

I tried to make myself of use

I tilled and planted, but could not produce--

Not root, nor leaf, nor flower, nor bean;

Lord!

It seemed I overwatered everything

And I hate the sight of that empty air

Like stepping for a missing stair

And falling forth forever blindly:

Cannot grab hold of anything!

No

Not I, most blessed among Colleens

I dream some nights of a funny sea

As soft as a newly born baby

It cries for me so pitifully!

And I dive for my child with a wildness in me

And am so sweetly there received

But last night came a different dream:

A gray and sloping-shouldered thing

Said «What's cinched 'round your waist, Colleen?

Is that my very own baleen?

No!

Have you forgotten everything?»

This morning, 'round the cape at dawn

Some travellers sailed into town

With scraps for sale and the saddest songs

And a book of pictures, leather-bound, that

Showed a whale with a tusk a metre long

I asked the man who showed it me

«What is the name of that strange beast?»

He said its name translated roughly to

He-Who-Easily-Can-Curve-Himself-Against-The-Sky

And I am without words

He said «My lady looks perturbed

(the light is in your eyes, Colleen).»

I said, «Whatever can you mean?»

He leaned in and said

«You ain’t forgotten everything.»

«You dare to speak a lady’s name?»

He said, «My lady is mistaken

I would not speak your name in this place;

For if I were to try then the wind--I swear--

Would rise, to tear you clean from me without a trace.»

«Have you come, then, to rescue me?»

He laughed and said, «From what, 'colleen'?

You dried and dressed most willingly

You corseted, and caught the dread disease

By which one comes to know such peace.»

Well, it’s true that I came to know such things as

The laws that govern property

And the herbs to feed the babes that wean

The welting weight for every season;

But still

I don’t know any goddamned «Colleen»

Then dive down there with the lights to lead

That seem to shine from everything--

Down to the bottom of the deep blue sea;

Down where your heart beats so slow

And you never in your life have felt so free

Will you come down there with me?

Down where our bodies start to seem like

Artifacts of some strange dream

Which afterwards you can’t decipher

And so, soon, have forgotten

Everything

Ik vertel het zoals ik het beste weet hoe

En zo werd mij verteld: I

Moet ooit een dief of een hoer zijn geweest

Toen zeker overboord gegooid

Waar, zeggen ze?

Ik kwam hun kant op uit de diepblauwe zee

Het pakte me op en gooide me rond

Ik ben mijn schoenen kwijt en mijn jurk gescheurd

Ik ben mijn naam vergeten

en verdronken

Toen werd ik wakker met de beukende branding;

Het leek alsof ik aan de grond was gelopen

Nou, ze hebben me opgenomen en mijn voeten geschoeid

En leerde me gebeden voor kuisheid

En zei dat mijn naam Colleen zou zijn, en

Ik was gezegend onder alle vrouwen

Om alles te vergeten

En naarmate de weken en maanden volgden

Ik heb geprobeerd mezelf nuttig te maken

Ik heb geploegd en geplant, maar kon niet produceren...

Geen wortel, noch blad, noch bloem, noch boon;

Heer!

Het leek alsof ik alles te veel water had gegeven

En ik haat de aanblik van die lege lucht

Zoals stappen voor een ontbrekende trap

En voor altijd blindelings voortkomen:

Kan niets vastpakken!

Nee

Ik niet, de meest gezegende onder Colleens

Ik droom sommige nachten van een grappige zee

Zo zacht als een pasgeboren baby

Het huilt zo zielig om me!

En ik duik voor mijn kind met een wildheid in mij

En ben zo lief daar ontvangen

Maar vannacht kwam er een andere droom:

Een grijs ding met schuine schouders

Hij zei: 'Wat zit er om je middel vast, Colleen?

Is dat mijn eigen balein?

Nee!

Ben je alles vergeten?»

Vanmorgen, 'rond de kaap bij zonsopgang'

Sommige reizigers zeilden de stad in

Met kladjes te koop en de droevigste liedjes

En een fotoboek, in leer gebonden, dat

Toonde een walvis met een slagtand van een meter lang

Ik vroeg de man die het me liet zien

«Wat is de naam van dat vreemde beest?»

Hij zei dat de naam ruwweg vertaald is naar:

Hij-die-gemakkelijk-kan-zichzelf-tegen-de-hemel-ombuigen

En ik ben zonder woorden

Hij zei: «Mijn vrouw ziet er verontrust uit»

(het licht is in je ogen, Colleen).»

Ik zei: "Wat kun je bedoelen?"

Hij leunde naar voren en zei:

"Je bent niet alles vergeten."

"Durf je de naam van een vrouw uit te spreken?"

Hij zei: «Mijn vrouw heeft zich vergist»

Ik zou je naam hier niet uitspreken;

Want als ik het zou proberen, dan zou de wind - ik zweer het -

Zou opstaan, om je van me weg te scheuren zonder een spoor achter te laten.»

"Ben je dan gekomen om me te redden?"

Hij lachte en zei: «Van wat, 'colleen'?

Je droogde en kleedde je heel graag aan

Je corsette, en kreeg de gevreesde ziekte

Waardoor men zo'n vrede leert kennen.»

Wel, het is waar dat ik dingen leerde kennen als:

De wetten die eigendom regelen

En de kruiden om de zuigelingen te voeden die spenen

Het lasgewicht voor elk seizoen;

Maar nog steeds

Ik ken geen verdomde «Colleen»

Duik dan naar beneden met de lichten om te leiden

Die van alles lijken te schitteren--

Tot op de bodem van de diepblauwe zee;

Daar waar je hart zo langzaam klopt

En je hebt je nog nooit zo vrij gevoeld

Ga je met me mee naar beneden?

Waar ons lichaam begint te lijken

Artefacten van een vreemde droom

Die je achteraf niet kunt ontcijferen

En zo, snel, vergeten

Alles