Woozy With Cider - James Yorkston

I watch the park quieten from the hotel window, I hear you softly sleep amongst

the cars and saluting songbirds,

For a city whose size had scared me for years right now it’s a feeble evening

row, not un-similar to a beach evening ending

On the table to my left there’s a magazine with a picture of dead money,

making a mockery of what I’d call art

But what would I know about the scene in the city that has swallowed up friends,

lovers and family,

Just give me a village the size of a teacup

You’re happier here spread out with your eyes closed,

I feel I should order a drink in celebration to welcome the summer,

whose first day is ending

Should you wake you’d catch me of course and ask me the wisdom of drinking once

more

I cast me mind back to yesterdays wedding where we got drunk and fell over

I did my best to be polite to a family I’d never met, but on numerous occasions,

I guess, I could have tried harder

Of course by the end of the night I was a best friend with everyone and every

ones wife but right now I couldn’t remember their names no matter how hard I try

As the sun glares through the hotel window I wonder of our future and where it will lead to,

I wonder if you’ll be laying there 10 years 20 years 30 years down the line

I’ll still be staring out at the street confused about love and life,

It’ll be interesting to see if anyone every bought those songs of mine if anyone heard those words that I never got quite right,

I think I can be honest in presuming the world is not exactly going to be leaping out its bed to make me rich using my songs in adverts selling oranges

or lemons,

Who knows I may end up owning the whole street, or more likely sleeping under

tree in the park opposite

Would the runners keep me awake or would I keep them asleep

I’d hope I have the sense to move back home, as lovely as today is,

I’d imagine the winter would be rather cold

I’d been told for years that the devil had the best tunes and that the devil

lived down here whereas us country folk weren’t worth the salt from the road

Ex pat magazine editors who choose to loose their temper on the easily

persuaded northern town dwellers

And sure enough 99 percent of the people I meet have scant regard for

entertaining me, it seems I’m too old too slow too quiet and just wrong

And I’m glad.

In their cocaine fuelled electronic cabarets I’ll be the man at the bar drinking overpriced whiskey from a bar maid who’s to good to catch my eye

She only works here two nights a week, the rest of the time she’s a singer in a rock and roll band

I bet she’d change her tune if I told her my album had peaked at number 172 and

that I also had friends who worked in bars and that didn’t define who they are

Though it certainly helps their capacity to drink

But I’ve strayed off the subject

Now I’ll be leaning over and waking you up, and you’ll squint at me through the

cracks between your eyelids, woozy with cider

As if you’re asking exactly where we are and exactly what I wanted

And I’ll be happy because we won’t be taking anything too seriously

Ik zie het park stiller worden vanuit het hotelraam, ik hoor je zachtjes slapen tussen

de auto's en saluerende zangvogels,

Voor een stad waarvan de omvang me al jaren bang maakte, is het een zwakke avond

rij, niet anders dan een strandavondeinde

Op de tafel links van mij ligt een tijdschrift met een foto van dood geld,

een spot maken met wat ik kunst zou noemen

Maar wat zou ik weten over de scène in de stad die vrienden heeft opgeslokt,

geliefden en familie,

Geef me gewoon een dorp zo groot als een theekopje

Je bent hier gelukkiger, uitgespreid met je ogen dicht,

Ik heb het gevoel dat ik een drankje moet bestellen ter ere van de zomer,

wiens eerste dag ten einde loopt

Mocht je wakker worden, dan zou je me natuurlijk pakken en me vragen of het verstandig is om een ​​keer te drinken

meer

Ik denk terug aan de bruiloft van gisteren, waar we dronken werden en omvielen

Ik deed mijn best om beleefd te zijn tegen een gezin dat ik nog nooit had ontmoet, maar bij talloze gelegenheden,

Ik denk dat ik het harder had kunnen proberen

Tegen het einde van de avond was ik natuurlijk een beste vriend met iedereen en iedereen

zijn vrouw, maar op dit moment kan ik hun namen niet herinneren, hoe hard ik ook probeer

Terwijl de zon door het raam van het hotel straalt, vraag ik me af hoe onze toekomst eruit zal zien en waar die naartoe zal leiden,

Ik vraag me af of je daar 10 jaar 20 jaar 30 jaar later zult liggen

Ik zal nog steeds naar de straat staren, verward over liefde en leven,

Het zal interessant zijn om te zien of iedereen die liedjes van mij heeft gekocht als iemand die woorden heeft gehoord die ik nooit helemaal goed heb begrepen,

Ik denk dat ik eerlijk mag zijn in de veronderstelling dat de wereld niet echt uit zijn bed zal springen om me rijk te maken door mijn liedjes te gebruiken in advertenties waarin sinaasappels worden verkocht

of citroenen,

Wie weet bezit ik misschien de hele straat, of slaap ik er waarschijnlijk onder

boom in het park aan de overkant

Zouden de lopers me wakker houden of zou ik ze in slaap houden?

Ik hoop dat ik het verstand heb om terug naar huis te gaan, net zo mooi als vandaag,

Ik kan me voorstellen dat de winter nogal koud zou zijn

Ik had jarenlang te horen gekregen dat de duivel de beste deuntjes had en dat de duivel

woonde hier terwijl wij plattelanders het zout van de weg niet waard waren

Ex-tijdschriftredacteuren die ervoor kiezen hun geduld te verliezen op de gemakkelijk

overtuigde noordelijke stadsbewoners

En ja hoor, 99 procent van de mensen die ik ontmoet, heeft weinig respect voor

het lijkt erop dat ik te oud ben, te traag, te stil en gewoon verkeerd

En ik ben blij.

In hun door cocaïne aangedreven elektronische cabarets ben ik de man aan de bar die te dure whisky drinkt van een barmeisje die te goed is om mijn aandacht te trekken

Ze werkt hier maar twee avonden per week, de rest van de tijd is ze zangeres in een rock-'n-rollband

Ik wed dat ze haar deuntje zou veranderen als ik haar vertelde dat mijn album op nummer 172 had gepiekt en

dat ik ook vrienden had die in bars werkten en dat niet definieerde wie ze zijn

Hoewel het zeker hun vermogen om te drinken helpt

Maar ik dwaal van het onderwerp af

Nu zal ik voorover leunen en je wakker maken, en je zult me ​​loensen door de

barsten tussen je oogleden, wazig van de cider

Alsof je precies vraagt ​​waar we zijn en precies wat ik wilde

En ik zal blij zijn omdat we niets te serieus zullen nemen