Я не видел деда своего - Голубые береты

Я не видел никогда деда своего,

А ему и двадцати не было.

Молодость его теплая земля забрала.

Эти дни уже давно стали далеки,

Но рыдают раз в году старики.

Ты не опускай глаза свои,

Посмотри на стариков, посмотри.

Искалечены их души и тела войной,

Болью мечены сердца весной.

Все они герои — от и до,

Мертвые, живые, без звезды и со звездой …

Над могилкою стоит ветеран хмельной,

Майский вечер оглушен тишиной.

Время назовет имена ушедших в поход.

Не подъемен груз долгов держится на нём.

Нам подаренная жизнь подвигом.

Голос скорби в крике не сорвись,

Помолись над павшими, помолись.

Искалечены их души и тела войной,

Болью мечены сердца весной.

Все они герои — от и до,

Мертвые, живые, без звезды и со звездой …

Ik heb mijn grootvader nooit gezien,

En hij was nog geen twintig.

Zijn jeugd werd weggenomen door de warme aarde.

Die dagen zijn allang voorbij

Maar oude mensen huilen een keer per jaar.

Sla je ogen niet neer

Kijk naar oude mensen, kijk.

Hun zielen en lichamen zijn verlamd door de oorlog,

Harten zijn gemarkeerd met pijn in de lente.

Ze zijn allemaal helden van binnen en van buiten

Dood, levend, zonder ster en met ster...

Boven het graf staat een dronken veteraan,

De meiavond is oorverdovend door stilte.

De tijd zal de namen noemen van degenen die op campagne zijn gegaan.

Het niet verlichten van de schuldenlast rust op haar.

Het leven dat ons gegeven is, is een prestatie.

Breek de stem van verdriet niet in een kreet,

Bid voor de gevallenen, bid.

Hun zielen en lichamen zijn verlamd door de oorlog,

Harten zijn gemarkeerd met pijn in de lente.

Ze zijn allemaal helden van binnen en van buiten

Dood, levend, zonder ster en met ster...