Размышление офицера у телефона "горячей линии" - Голубые береты

Телефонный звонок из рая в ад,

Телефонная горечь войны.

От беспомощной боли руки горят,

Прикоснувшись к словам беды.

Раскаленная горем, трубка кричит,

Умоляя лишь дать ответ.

То озноб по спине,

То восторг не молчит,

Если в списках погибших нет.

Мозг как пристань чужих надежд,

Коммутатор обид и зла.

Виновата не трубка, не телефон —

Виновата во всем война.

Привкус крови чужой на губах

И чужая беда как своя.

Виноват не тот, кто трубку берет —

Telefoontje van de hemel naar de hel

Telefonische bitterheid van oorlog.

Handen branden van hulpeloze pijn,

Het aanraken van de woorden van moeite.

Heet van verdriet, de pijp schreeuwt,

Gewoon om een ​​antwoord smeken.

Die kou op de rug,

Dat genot is niet stil,

Als er geen doden op de lijst staan.

Het brein is als een haven van hoop van andere mensen,

Schakelbord van beledigingen en kwaad.

Het is niet de handset, het is niet de telefoon die de schuld heeft...

De oorlog is de schuld van alles.

De smaak van andermans bloed op de lippen

En het ongeluk van een ander is als dat van jezelf.

Het is niet degene die de telefoon opneemt die de schuldige is -