Dovevo Fare Del Cinema - Francesco Guccini

Certo ha ragione il signore

Se dice che siamo in un film

Dell’ultimo periodo

Dove i banditi pentiti confessano

Se non li processano

E così fra le macchie di sangue la vita è la solita

E fa «audience» se in più c'è la scena

Del killer che vomita

Sa com'è?

E' bello fare del cinema

Anche se, lì da imputato

C'è qualcuno che crede di esser nel cinema muto

È bello fare del cinema

Ma piuttosto che sparare

Siam rimasti nascosti a guardare

A guardare cos'è che ci aspetta alla fine del tunnel

Dei riflussi riflessi su certi pacchetti di Camel

Quando tutto è soltanto un riassunto di modi di dire

Quattro quarti di noia disposti comunque a finire;

L’inflazione però non finisce e ci rende cattivi

Non c'è niente che valga la pena e così siamo vivi

Ma che cos'è

Che ci fa fare del cinema?

Forse questa depressione

O l’istinto di conservazione

Noi, si va a fare del cinema

E quando vivere è un problema

Rifacciamo da capo la scena.

Sì devo dire che ha proprio ragione il signore

C'è una crisi tremenda che investe l’intero settore;

È che il pubblico vuole si parli più semplicemente

Così chiari e precisi e banali da non dire niente

Per capire la storia non serve un discorso più grande;

Signorina cultura si spogli e dia qui le mutande

Sa com'è, Lei

Deve fare del cinema

Mica roba pervertita

Ma un soggetto che serva alla vita;

Facciamo tutti del cinema

Ma piuttosto che parlare

Si rimanga nascosti a pensare

Ma il gestore di un piccolo cine di periferia

Mi diceva che è tutta la vita che aspetta un’idea

Un’idea piccolina che verso il finale si evolve

Nella madre di tutte le storie, l’idea che risolve;

Quel soggetto che senti nell’aria e potrebbe arrivare

Proprio quando hai già chiuso il locale e cambiato mestiere:

Sa com'è, è bello fare del cinema

Tanto sa: facciamo tutti del cinema

Natuurlijk heeft de heer gelijk

Als hij zegt dat we in een film zitten

Van de laatste periode

Waar berouwvolle bandieten bekennen

Als ze ze niet verwerken

En zo is het leven hetzelfde onder de bloedvlekken

En het maakt "publiek" als er meer van de scène is

Van de moordenaar die braakt

Weet je hoe het zit?

Het is goed om bioscoop te maken

Zelfs als, er als verweerder

Er is iemand die denkt dat hij in de stomme bioscoop zit

Het is leuk om in de bioscoop te zijn

Maar in plaats van te schieten

We bleven verborgen en keken toe

Om te kijken wat ons te wachten staat aan het einde van de tunnel

Ebbs reflecteerde op bepaalde verpakkingen van Camel

Wanneer alles slechts een samenvatting is van idiomen

Vier kwart van de verveling bereid om toch te eindigen;

De inflatie houdt echter niet op en het maakt ons slecht

Er is niets de moeite waard en dus leven we

Wat is het

Wat doet ons met cinema?

Misschien deze depressie

Of het instinct voor instandhouding

Wij, wij gaan naar de bioscoop

En wanneer leven een probleem is

Laten we de scène helemaal opnieuw doen.

Ja ik moet zeggen dat de heer groot gelijk heeft

Er is een verschrikkelijke crisis die de hele sector treft;

Het is dat het publiek eenvoudiger wil praten

Zo duidelijk en precies en triviaal dat ze niets zeggen

Om het verhaal te begrijpen heb je geen grotere toespraak nodig;

Mis cultuur, kleed je uit en geef je slipje hier

Je weet hoe het is, jij

Het moet wat film doen

Geen perverse dingen

Maar een onderwerp dat het leven dient;

We doen allemaal aan film

Maar in plaats van praten

Blijf verborgen om na te denken

Maar de manager van een kleine bioscoop in de voorsteden?

Hij vertelde me dat hij zijn hele leven op een idee wacht

Een klein idee dat naar het einde toe evolueert

In de moeder van alle verhalen, het idee dat oplost;

Dat onderwerp voel je in de lucht en zou kunnen aankomen

Net als je de plaats al hebt gesloten en van baan bent veranderd:

Je weet hoe het is, het is leuk om in de bioscoop te zijn

Je weet zoveel: we doen allemaal aan cinema