Zone libre - Feu! Chatterton

Fading de la tristesse oubli

Le bruit du coeur brisé faiblit

Et la cendre blanchit la braise

J’ai bu l'été comme un vin doux

J’ai rêvé pendant ce mois d’août

Dans un château rose en Corrèze

Fading de la tristesse oubli

Le bruit du coeur brisé faiblit

Et la cendre blanchit la braise

Qu'était-ce qui faisait soudain

Un sanglot lourd dans le jardin

Un sourd reproche dans la brise

Ah ne m'éveillez pas trop tôt

Rien qu’un instant de bel canto

Le désespoir démobilise

Il m’avait un instant semblé

Entendre au milieu des blés

Confusément le bruit des armes

D’où me venait ce grand chagrin

Ni l'œillet ni le romarin

N’ont gardé le parfum des larmes

J’ai perdu je ne sais comment

Le noir secret de mon tourment

À mon tour l’ombre se démembre

Je cherchais à n’en plus finir

Cette douleur sans souvenir

Quand parut l’aube de septembre

Ah ne m'éveillez pas trop tôt

Rien qu’un instant de bel canto

Le désespoir démobilise

Mon amour j'étais dans tes bras

Au-dehors quelqu’un murmura

Une vieille chanson de France

Mon mal enfin s’est reconnu

Et son refrain comme un pied nu

Troubla l’eau verte du silence

Ah ne m'éveillez pas trop tôt

Rien qu’un instant de bel canto

Le désespoir démobilise

Il m’avait un instant semblé

Entendre au milieu des blés

Confusément le bruit des armes

D’où me venait ce grand chagrin

Ni l'œillet ni le romarin

N’ont gardé le parfum des larmes

Vervagen verdriet vergetelheid

Het geluid van het gebroken hart vervaagt

En de as bleekt de sintels

Ik dronk de zomer als een zoete wijn

Ik heb gedroomd tijdens deze maand augustus

In een roze kasteel in Corrèze

Vervagen verdriet vergetelheid

Het geluid van het gebroken hart vervaagt

En de as bleekt de sintels

Wat deed plotseling?

Een zware snik in de tuin

Een dof verwijt in de wind

Ah maak me niet te vroeg wakker

Even een bel canto

Wanhoop demobiliseert

Even leek het me

Hoor tussen de tarwe

Verwarrend het geluid van wapens

Waar kwam dit grote verdriet vandaan?

Noch anjer noch rozemarijn

Ik hield de geur van tranen niet vast

Ik verloor ik weet niet hoe

Het duistere geheim van mijn kwelling

Op mijn beurt is de schaduw uiteengereten

Ik zocht geen einde

Deze pijn zonder geheugen

Toen de dageraad van september verscheen

Ah maak me niet te vroeg wakker

Even een bel canto

Wanhoop demobiliseert

Mijn liefste, ik was in je armen

Buiten fluisterde iemand

Een oud liedje uit Frankrijk

Mijn pijn is eindelijk erkend

En zijn refrein als een blote voet

Verontrust het groene water van stilte

Ah maak me niet te vroeg wakker

Even een bel canto

Wanhoop demobiliseert

Even leek het me

Hoor tussen de tarwe

Verwarrend het geluid van wapens

Waar kwam dit grote verdriet vandaan?

Noch anjer noch rozemarijn

Ik hield de geur van tranen niet vast