Sari d'Orcino - Feu! Chatterton

Pour voir Sari d’Orcino

Ouais, nous roulons toujours le long de la mer

Comme un grand banc de poissons

Le vent tiédissant me file entre les doigts

Juliette avait mis sa robe orangée

Gorgée du soleil cueilli ce matin

Juliette avait mis là sa robe orangée

Gorgée de soleil

Le ruisseau est plein de tes rires

Je me baigne dedans

Quelle heure est-il, où atterrir?

Le ruisseau est plein de tes rires

Je me baigne dedans

Tu te portes comme un charme

Un pendentif

Abricot géant, pomelos, j’ai mordu

À tous les fruits de ton verger

J’ai dit: «qui es-tu ?», puis j’ai pris ton corps nu

Il avait un goût de melon

Alors le matin s’est levé sur nos corps nus

Il faisait un petit peu froid

Toi, la première, ce fut toi qui dit:

«C'est l’heure où l’on revet le manteau de pudeur

Quand l’aube à la couleur du pêché»

Juliette fait le tour de l’endroit

Puis elle film un morceau du panorama

Dans sa robe baignée de soleil

Filent mes doigts, comme le vent tiédissant

Juliette a remis sa robe orangée

Gorgée de soleil, accueilli ce matin

Juliette a remis là, sa robe orangée

Gorgée de soleil

Le ruisseau est plein de tes rires

Je me baigne dedans

Quelle heure est-il pour atterrir?

Le ruisseau est plein de tes rires

Je me baigne dedans

Tu te portes comme un charme

Un pendentif

Remangerons-nous le fruit du hasard

Cette pomme étrange qui affame quand on la mange

Adieu, adieu verger

Abandonner nos pas à l’odeur du figuier qui est celle de l'été?

Adieu, adieu verger

Remangerons-nous le fruit du hasard

Cette pomme étrange qui affame quand on la mange

Abandonnerons-nous encore nos pas à odeur du figuier qui est celle de l'été?

Adieu, adieu verger

Adieu

L’angoisse pénétra comme un corps extérieur

Nous l’assiégeâmes de mille pierres

Alors apparut, changé en perles

Ce vieux monde calcaire

Adieu, adieu verger

Adieu, adieu verger

Adieu, adieu verger

Adieu, adieu verger

Adieu

Remangerons-nous le fruit du hasard

Cette pomme étrange qui affame quand on la mange

Abandonnerons-nous encore nos pas à odeur du figuier qui est celle de l'été?

Adieu, adieu verger

Adieu, adieu verger

L’angoisse pénétra comme un corps extérieur

Nous l’assiégeames de mille pierres

Alors apparut, changé en perles

Ce vieux monde calcaire

Adieu, adieu verger

Adieu, adieu verger

Sari d'Orcino . zien

Ja, we rijden nog steeds langs de zee

Als een grote school vissen

De lauwe wind glipt door mijn vingers

Juliette had haar oranje jurk aangetrokken

Sip van de zon geplukt vanmorgen

Juliet had haar oranje jurk aangetrokken

Zonneschijn

De stream is vol van je gelach

ik baad erin

Hoe laat is het, waar te landen?

De stream is vol van je gelach

ik baad erin

Je draagt ​​jezelf als een charme

Een hanger

Gigantische abrikoos, pomelo's, ik beet

Op al het fruit van je boomgaard

Ik zei: "Wie ben jij?", en toen nam ik je naakte lichaam

Het smaakte naar meloen

Dus de ochtend drong aan op onze naakte lichamen

Het was een beetje koud

Jij, de eerste, jij was het die zei:

"Het is tijd om de mantel van bescheidenheid aan te trekken"

Wanneer de dageraad de kleur van de zonde is"

Juliet loopt rond de plaats

Daarna filmt ze een stukje van het panorama

In haar zonovergoten jurk

Draai mijn vingers, zoals de warme wind

Juliette heeft haar oranje jurk aangetrokken

Slokje zonneschijn, welkom vanmorgen

Juliette legde haar oranje jurk daar weer neer

Zonneschijn

De stream is vol van je gelach

ik baad erin

Hoe laat is het om te landen?

De stream is vol van je gelach

ik baad erin

Je draagt ​​jezelf als een charme

Een hanger

Zullen we weer de vrucht van het toeval eten?

Deze vreemde appel waar je honger van krijgt als je hem eet

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Onze stappen verlaten voor de geur van de vijgenboom, die is die van de zomer?

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Zullen we weer de vrucht van het toeval eten?

Deze vreemde appel waar je honger van krijgt als je hem eet

Zullen we nog steeds onze schreden verlaten voor de geur van de vijgenboom die die van de zomer is?

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Tot ziens

Angst drong door als een uiterlijk lichaam

We belegerden het met duizend stenen

Toen verscheen, veranderd in parels

Deze kalkstenen oude wereld

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Tot ziens

Zullen we weer de vrucht van het toeval eten?

Deze vreemde appel waar je honger van krijgt als je hem eet

Zullen we nog steeds onze schreden verlaten voor de geur van de vijgenboom die die van de zomer is?

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Angst drong door als een uiterlijk lichaam

We belegerden het met duizend stenen

Toen verscheen, veranderd in parels

Deze kalkstenen oude wereld

Vaarwel, vaarwel boomgaard

Vaarwel, vaarwel boomgaard