Zoé - Feu! Chatterton

Mon cœur roule à cent-trente

Sur les routes bleues

Glacées de pluie givrante

Au vent brumeux

L’amour hélas me hante

Comme le ciel pleut

La vie est aberrante

Qu’est-ce que j’y peux?

Cours, mon cœur fou

Va te dissoudre

Là où la foudre

Frappe un grand coup

Dans le feu roux

Prêt à t’absoudre

Tout n’est que poudre

Aux yeux doux

Mon cœur pente ascendante

La terre est rouge sous nos pieds

Villes latines et villas jaunes

Les murs plus vieux que nous

Plus fiers, et nos années

Je m’en souviens

De tes mains

Je me souviens

Comme deux oiseaux libres

Et comme le peuplier

Qu’agite le vent en campagne

Tes mains dans la papaye

Que tu mangeais

Les pulsations de ton cœur, Zoé

Sont belles et demeurent

Lancinantes quand il faut

Se pencher sur ta peau

Soudain se pencher sur ta peau, Zoé

Arrivera le jour, Zoé

Où il faudra entendre ce dernier tambour

Que frapperont là tes mains tendres

Que frapperont là tes mains tendres, Zoé

Mon cœur saoul en rentrant

Tout est doucereux

Le sel manque et j’en tremble

La route bleue

Aurais-je pu la prendre plus tôt

Traverser mieux

La nuit inadhérente

De nos adieux, non

Il était quatorze heures

Une après-midi de chaleur

Je m’en souviens

Et je pleurais tes mains

Je les vois maintenant

Je les vois par la fenêtre

Pianoter une dernière fois, peut-être

Mon cœur roule à cent-trente

Le long des flancs nus du rocher

Mais comme un voile de soie blanche

Ma mémoire courte

A la branche de tes doigts pourpres

Reste accrochée, et

Je me souviens

De tes mains

Je m’en souviens

Comme deux oiseaux libres

Et comme le peuplier

Qu’agite le vent en campagne

Tes mains dans la papaye

Que tu mangeais

Les pulsations de ton cœur, Zoé

Sont belles et demeurent

Lancinantes quand il faut

Se pencher sur ta peau

Soudain se pencher sur ta peau, Zoé

Arrivera le jour, Zoé

Où il faudra entendre, ah ces derniers tambours

Que frapperont là tes mains tendres

Que frapperont là tes mains tendres, Zoé

Le ciel est presque bleu, Zoé

Les nuages me criblent

D’une blancheur terrible

Le ciel est presque bleu, Zoé

Qu’est-ce que j’y peux?

S’il est imposé

Les pulsations de ton cœur, Zoé

Si belles qui demeurent

Lancinantes quand il faut

Se pencher sur ta peau

Encore se pencher sur ta peau, Zoé

Mais comme un voile de soie blanche

Ma mémoire courte

A la branche de tes doigts pourpres

Reste accrochée, reste accrochée

Mais comme un voile de soie blanche

Ma mémoire courte

A la branche de tes doigts pourpres

Reste accrochée, reste accrochée

Mijn hart rolt bij honderddertig

Op de blauwe wegen

Bevriezende regen glazuren

In de mistige wind

Helaas achtervolgt liefde mij

Terwijl de lucht regent

Het leven is afwijkend

Wat kan ik er aan doen?

Ren, mijn gekke hart

ga oplossen

waar de bliksem

Sla een slag

In het rode vuur

Klaar om je te ontslaan

Het is allemaal poeder

Met zachte ogen

Mijn hart helt naar boven

De grond is rood onder onze voeten

Latijnse steden en gele villa's

De muren ouder dan wij

Meer trots, en onze jaren

ik herinner

Uit jouw handen

ik herinner

Als twee vrije vogels

En zoals de populier

Wat de wind waait op het platteland

Je handen in de papaja

Wat je gegeten hebt

Je hartslag, Zoë

Zijn mooi en blijven

Zeuren wanneer nodig

leun op je huid

Buig plotseling over je huid, Zoë

De dag zal komen, Zoë

Waar zullen we die laatste trom horen?

Wat zullen je tedere handen daar slaan?

Wat zullen je tedere handen daar slaan, Zoë

Mijn hart dronken op weg naar huis

Alles is zoet

Het zout ontbreekt en ik tril

De blauwe weg

Had ik het eerder kunnen nemen

beter oversteken

De krankzinnige nacht

Vaarwel, nee

Het was twee uur

Een hete middag

ik herinner

En ik huilde om je handen

ik zie ze nu

Ik zie ze door het raam

Tik nog een laatste keer, misschien

Mijn hart rolt bij honderddertig

Langs de kale kanten van de rots

Maar als een sluier van witte zijde

Mijn korte geheugen

Aan de tak van je paarse vingers

Blijf verslaafd, en

ik herinner

Uit jouw handen

ik herinner

Als twee vrije vogels

En zoals de populier

Wat de wind waait op het platteland

Je handen in de papaja

Wat je gegeten hebt

Je hartslag, Zoë

Zijn mooi en blijven

Zeuren wanneer nodig

leun op je huid

Buig plotseling over je huid, Zoë

De dag zal komen, Zoë

Waar het nodig zal zijn om te horen, ah deze laatste drums

Wat zullen je tedere handen daar slaan?

Wat zullen je tedere handen daar slaan, Zoë

De lucht is bijna blauw, Zoë

Wolken raadsel me

Angstaanjagend wit

De lucht is bijna blauw, Zoë

Wat kan ik er aan doen?

Als het wordt opgelegd

Je hartslag, Zoë

Zo mooi dat blijft

Zeuren wanneer nodig

leun op je huid

Buig nog steeds over je huid, Zoë

Maar als een sluier van witte zijde

Mijn korte geheugen

Aan de tak van je paarse vingers

Blijf verslaafd, blijf verslaafd

Maar als een sluier van witte zijde

Mijn korte geheugen

Aan de tak van je paarse vingers

Blijf verslaafd, blijf verslaafd