Anna - Feu! Chatterton

Je n’ai pas vu les fontanelles

Mais Anna toute nue à la place

Je ne pris pas de photos d’elle

Sur ses seins soutenus dans la glace

Brillait une eau éparpillée

Je ne pris pas de photos d’elle

Ça ne fait rien de saisir le moire et le gris lumineux

Je m’en souviens

Anna, Anna, Anna, Anna

Quand tu ne seras vraiment plus là

Partie depuis longtemps, je penserai à toi amèrement

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Je n’ai pas vu le front de mer

Mais Anna à l’instant sur la place

Où je buvais ce vin amer

Tous les soirs en attendant qu’elle passe

Oh sainte, ne te fait pas prier

Je ne vis pas le front de mer

Mais ça ne fait rien

Dans ses yeux de moire où je me suis noyé tout l’océan tient

Anna, Anna

Qui es-tu, toi, dont je ne sais que l’humeur et le teint?

Anna

Quand tu ne seras vraiment plus là

Partie depuis longtemps, je penserai à toi amèrement

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Quand tu ne seras vraiment plus

Partie depuis longtemps, je penserai à toi amèrement

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Je serai la rouille se souvenant de l’eau

Je me rappelle de ton doux parfum vanillé

Je me noie dedans

J’ignore d’où vient cette douce amère odeur vanillée

Ik heb de fontanellen niet gezien

Maar Anna naakt in plaats daarvan

Ik heb geen foto's van haar gemaakt

Op haar borsten ondersteund in het ijs

scheen een verspreid water

Ik heb geen foto's van haar gemaakt

Het maakt niet uit om het moiré en het lichtgevende grijs te grijpen

ik herinner

Anna, Anna, Anna, Anna

Wanneer je echt weg bent

Lang weg, ik zal bitter aan je denken

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Ik heb de waterkant niet gezien

Maar Anna zojuist op het plein

Waar ik deze bittere wijn dronk

Elke nacht wachten tot ze overgaat

Oh heilig, smeek niet

Ik woon niet aan de waterkant

Maar het maakt niet uit

In haar waterige ogen waar ik verdronk, houdt de hele oceaan vast

Anna, Anna

Wie ben jij, wiens humeur en huidskleur ik alleen ken?

Anna

Wanneer je echt weg bent

Lang weg, ik zal bitter aan je denken

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Wanneer je echt weg bent

Lang weg, ik zal bitter aan je denken

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Ik zal de roest zijn die het water herinnert

Ik herinner me je zoete vanillegeur

ik verdrink erin

Ik weet niet waar deze zoete bittere vanille geur vandaan komt