Harlem - Feu! Chatterton

On se dirige ensuite vers Harlem.

À 19h l’office protestant commence dans un

temple tout à fait moderne et particulièrement laid.

La mercatique est partout

et les américains savent y faire pour allécher le chaland: des enceintes

devant l'église retransmettent la cérémonie, le gospel bat son plein et des

hommes de paroisse nous remettent des fascicules sur le bien, le mal et Satan

avant que nous nous asseyions sur le banc des communiants.

Il n’y a que des

noirs dans l’assemblée, hormis un groupe de touristes espagnols.

Sur la scène, quatre choristes font des harmonies de spiritual derrière un

pasteur amplifié qui harangue les fidèles.

Le pasteur parle vite et je ne

comprends pas tout au milieu des «amen… Amen… Amen !»

Il dit peut-être

qu’aujourd’hui rien de ce que tu penses ne mérite le nom de fleur mais demain,

demain !

Demain tu t'éveilleras sans doute sous un arbre fruitier,

comme jadis Jonas sous le ricin.

Il dit ce n’est pas le froid mais la honte

qui a donné le manteau.

Qu’un quidam marchait droit, mais qu'à cause de la mer

il s’est assis.

Que tout est aigre-doux comme chez le traiteur chinois.

Et qu’il faut honorer le nom de son père

Je ne comprends pas tout

Je crois voir une déesse de muscles et de courbes quand il dit que les statues

aussi verdissent et que leurs couronnes sont un perchoir pour les pigeons.

Que jalouser l'éternité des statues c’est envier la fiente sur leurs épaules

et celle qui jonche leur piédestal.

Alors je pense à la déesse nue et je vois

léviter près de sa chevelure un moineau écarlate.

Je vois la déesse nue et ses

fesses qui avant dansaient

Puis la nuit tombe

Dans le mobile on a traversé des âges

La fille est partie

A Harlem

A Harlem

C'était presque hier

Times square est autour

On descend

On a du mal à croire à une ferveur aussi démonstrative.

Qui ne ressemble pas,

d’ailleurs, à cette ferveur contagieuse que je connais, celle des baisers

véritables.

Le spectacle ecclésiaste ne touche pas au cœur, il divertit et tout

le monde chante.

Et tout le monde chante

Est-ce la Clarté ou rien que de l’espace après un massacre?

dit-il.

A-t-on coupé, brûlé des arbres, pour avoir cette clairière-là, comme une

piscine dans le jardin d’un pavillon de banlieue?

Ou bien sommes-nous tombés

dessus, par hasard?

Fausse piste, trouvaille.

Dilemme, tenaille.

Écrou, ciel, muraille et des pensées que je réprouve à un cheveu.

À un cheveu de l’avoir fait dit-il.

Enfer, paradis: un détail.

Promenade de santé, bercail.

Et de quoi déchanter, toujours, à un cheveu

Il parle à présent de rachat.

À la foire tout est à portée de main alors je

chante aussi.

This morning when I woke up Jesus was on my side, on my side,

on my side…

Puis la nuit tombe

Dans le mobile on a traversé des âges

La fille est partie

A Harlem

A Harlem

C'était presque hier

Puis la nuit tombe

Dans le mobile on a traversé des âges

La fille est partie

A Harlem

A Harlem

C'était presque hier

Times square est autour

Puis d’autres intervenants se sont mis à parler.

Lentement.

Sans mouvements.

Alors on est parti avant la fin.

Les touristes ont vu ce qu’ils voulaient voir.

C’est comme ça, un zoo l'étranger, un circuit.

Les mêmes souvenirs pour tout

les vacanciers.

On voit du folklore partout mais les abribus et le ciel sont

partout les mêmes

On traverse New York en shuttle.

Dans l’engin une gamine de dix-sept ans pas

plus aux raides et longs cheveux noir, discrètement me regarde.

Il est joli son

regard noir, défiant et apeuré.

Le soleil tape sur les terres que l’on traverse.

Le paysage est de poussière, aride.

La nymphette latine, un bus bringuebalant.

Dans la sécheresse alentour, c’est un pays tropical…

Puis la nuit tombe.

Dans le mobile, on a traversé des âges et des âges et des

âges.

La fille est maintenant partie.

Loin.

Descendue.

S’allonger sous le ricin

de Jonas.

Je pense… Harlem.

Harlem… C'était presque hier.

Times Square est

autour à présent

On descend

Daarna gaan we naar Haarlem.

Om 19.00 uur begint de protestantse dienst om uur

vrij moderne en bijzonder lelijke tempel.

Marketing is overal

en de Amerikanen weten de schuit te verleiden: sprekers

buiten de kerk zenden de ceremonie uit, het evangelie is in volle gang en

parochiemensen geven ons boekjes over goed, kwaad en satan

voordat we op de communicantenbank gaan zitten.

Er zijn alleen

zwarten in de vergadering, afgezien van een groep Spaanse toeristen.

Op het podium voeren vier koorzangers spirituele harmonieën uit achter een

versterkte pastoor die de gelovigen toespreekt.

De pastoor praat snel en ik niet

begrijp niet alles in het midden van "amen...amen...amen!"

Hij zegt misschien

dat vandaag niets waarvan je denkt dat het de naam bloem verdient, maar morgen,

morgen !

Morgen word je waarschijnlijk wakker onder een fruitboom,

zoals Jona van ouds onder de wonderboon.

Hij zegt dat het niet de kou is maar de schaamte

die de jas heeft gegeven.

Dat een kerel recht liep, maar vanwege de zee

hij zat neer.

Dat alles bitterzoet is zoals bij de Chinese traiteur.

En om de naam van zijn vader te eren

ik begrijp niet alles

Ik denk dat ik een godin van spieren en rondingen zie als hij zegt dat de beelden

worden ook groen en hun kronen zijn een slaapplaats voor duiven.

Dat jaloers zijn op de eeuwigheid van standbeelden, jaloers zijn op de mest op hun schouders

en wat op hun voetstuk staat.

Dus ik denk aan de naakte godin en ik zie

zweven bij zijn haar een scharlaken mus.

Ik zie de naakte godin en haar

billen die vroeger dansten

Dan valt de nacht

In mobiel hebben we eeuwen gehad

Het meisje is weg

in Haarlem

in Haarlem

Het was bijna gisteren

Times Square is rond

We gaan naar beneden

Het is moeilijk te geloven zo'n demonstratieve ijver.

Wie ziet er niet uit,

bovendien tot deze aanstekelijke ijver die ik ken, die van kussen

echt.

Het kerkelijk schouwspel raakt het hart niet, het vermaakt en zo

de wereld zingt.

En iedereen zingt

Is het duidelijkheid of gewoon ruimte na een bloedbad?

hij zei.

Hebben we bomen gekapt, verbrand om deze open plek te hebben, zoals een...

zwembad in de tuin van een huis in de voorsteden?

Of zijn we gevallen?

erop, toevallig?

Valse aanwijzing, ontdekking.

Dilemma, tang.

Noot, lucht, muur en gedachten die ik op een haar na verwerp.

Een haarbreedte verwijderd, zei hij.

Hel, paradijs: een detail.

Gezondheidswandeling, vouw.

En wat te worden gedesillusioneerd, altijd, bij een haarbreed

Hij heeft het nu over verlossing.

Op de kermis is alles bij de hand dus ik

zingen ook.

Toen ik vanmorgen wakker werd, lag Jezus aan mijn zijde, aan mijn zijde,

aan mijn zijde…

Dan valt de nacht

In mobiel hebben we eeuwen gehad

Het meisje is weg

in Haarlem

in Haarlem

Het was bijna gisteren

Dan valt de nacht

In mobiel hebben we eeuwen gehad

Het meisje is weg

in Haarlem

in Haarlem

Het was bijna gisteren

Times Square is rond

Toen begonnen andere sprekers te praten.

Langzaam.

Zonder bewegingen.

Dus we vertrokken voor het einde.

De toeristen zagen wat ze wilden zien.

Zo is het, een buitenlandse dierentuin, een circuit.

Dezelfde herinneringen voor alles

vakantiegangers.

Je ziet overal folklore, maar de bushokjes en de lucht zijn

overal hetzelfde

We pendelen door New York.

In het vaartuig een zeventienjarig meisje niet

langer met steil, lang zwart haar, kijkt me discreet aan.

Het is mooi geluid

schitteren, uitdagend en bang.

De zon brandt op de landen die we doorkruisen.

Het landschap is stoffig, kaal.

De Latijnse nimf, een gammele bus.

In de droogte eromheen is het een tropisch land...

Dan valt de avond.

In mobiel hebben we eeuwen en eeuwen meegemaakt en

leeftijden.

Het meisje is nu weg.

Ver.

Gedaald.

Ga onder de wonderboon liggen

van Jona.

Ik denk... Haarlem.

Harlem... Het was bijna gisteren.

East Times Square

ongeveer nu

We gaan naar beneden