Sentinels - Fen

From the moss-wreathed skin

A whisper of eternity

The arms of the soil-bound sun

A heart that beats and speaks in dust

The teeth of worship

Spread their message to the stars

The time etched spine that turns the earth

That builds a bridge beyond

These sentinels stand tall

With roots entrenched in memory’s blood

With silent purpose and astral intent

Forged in the cycles of ages

Broken for the flesh of tombs

Their spectral tongues reach through the atmosphere

To chronicle the churning of civilisations

The sky is a sphere

The sky is sphere in the burning night

As the vacant trails blaze with life

When voices speak the wheels grind

Now torn away from the storm of time

As they haze through endless motion

As the slate boned pylons mark their course

As ancient knowledge floods the graves

These sentinels stand tall

The gate remains unmoved

A monument to the intangible aether

This message faded to ashes

Their cries are as nothing in the spiraling winds

The gate remains unmoved, unbroken

The message faded to ashes

The door now locked on worlds unimagined

The key is lost, unknown, forgotten

Lost, unknown, forgotten

Van de met mos omhulde huid

Een fluistering van de eeuwigheid

De armen van de grondgebonden zon

Een hart dat klopt en spreekt in stof

De tanden van aanbidding

Verspreid hun boodschap onder de sterren

De door de tijd geëtste ruggengraat die de aarde draait

Dat bouwt een brug verder

Deze schildwachten staan ​​hoog

Met wortels verankerd in het bloed van het geheugen

Met stil doel en astrale intentie

Gesmeed in de cycli van eeuwen

Gebroken voor het vlees van graven

Hun spectrale tongen reiken door de atmosfeer

Om het karnen van beschavingen te beschrijven

De lucht is een bol

De lucht is bol in de brandende nacht

Terwijl de lege paden bruisen van het leven

Wanneer stemmen spreken, malen de wielen

Nu verscheurd door de storm van de tijd

Terwijl ze door eindeloze beweging nevelen

Terwijl de met leistenen uitgebeende pylonen hun koers markeren

Terwijl oude kennis de graven overstroomt

Deze schildwachten staan ​​hoog

De poort blijft onbewogen

Een monument voor de immateriële ether

Dit bericht vervaagde tot as

Hun kreten zijn als niets in de wervelende winden

De poort blijft onbewogen, ongebroken

Het bericht vervaagde tot as

De deur zit nu op slot op onvoorstelbare werelden

De sleutel is verloren, onbekend, vergeten

Verloren, onbekend, vergeten