As Buried Spirits Stir - Fen

And I watched the sun cross the sky

A thousand thousand times

From within this tomb of earth

Waiting patiently for the sign

To be called by those who would summon us forth to wander once more

Under the waning moon across the bleakness of the fens

Once, many centuries ago, we were kings

Of an age now forgotten

Our dominion absolute

Our realms bound only by black seas and cliffs of ice

By sword and fire, blood and honour, we exacted our rule

Commanding the landscape with dread force, bereft of mercy

Now, we can hear the calling of desperate souls

Who have stood and watched these ancient fields raped

Scars run across what once was ours

Through the dust of ages, rage stirs us to walk once again

To stride unbound and unfettered under a shroud of twilight

Our pales eyes surveying the rotten remnants of a once-proud kingdom

The winds howl, the trees shiver, the harriers scream

As our deathmarch begins again

En ik keek hoe de zon door de lucht ging

Duizendduizend keer

Vanuit dit graf van de aarde

Geduldig wachten op het teken

Om te worden geroepen door degenen die ons zouden oproepen om nog een keer rond te dwalen

Onder de afnemende maan over de guur van de vennen

Eens, vele eeuwen geleden, waren we koningen

Van een leeftijd die nu vergeten is

Onze heerschappij absoluut

Onze rijken alleen begrensd door zwarte zeeën en kliffen van ijs

Met zwaard en vuur, bloed en eer hebben we onze regel vastgesteld

Het landschap besturen met angstaanjagende kracht, verstoken van genade

Nu kunnen we de roep van wanhopige zielen horen

Die hebben gestaan ​​en gekeken hoe deze oude velden verkracht werden?

Littekens lopen over wat ooit van ons was

Door het stof der eeuwen heen roert woede ons om weer te lopen

Om ongebonden en ongebonden onder een lijkwade van schemering te stappen

Onze bleeke ogen kijken naar de rotte overblijfselen van een eens zo trots koninkrijk

De wind huilt, de bomen huiveren, de kiekendieven schreeuwen

Nu onze dodenmars opnieuw begint