Carrier of echoes - Fen

Keening…

A reflection of all that was

The bell tolls…

Throughout the perpetual passage of infinity

I was born long ago

My form fashioned from the primordial rock

Storm-winds seared the umbra and my verdant spirit

The essence of an era forged by the elements

And millennia have passed

Frail flesh teems with memories

I watch with spectral eyes

The knowledge mine — and mine alone

Ancient paths that sear the landscape

Ley-lines scouring a wounded earth

Where long-forgotten shades now wander

Beneath the glare of the cold moon

The very soils imbued with a sense of longing

Beneath my tread teem myriad memories

The essence of so much now lost

Entombed in within the catacombs of a history forever buried

Yet I know not what lies ahead

No secrets unearthed from my time in the aether have I

No keys to unlock the myriad entangled strands of what will be

Behind me, a wake of unending despair

Ahead, a formless void as yet unscarred

Waiting for the Echoes of the dead to come

enthousiast…

Een weerspiegeling van alles wat was

De bel luidt…

Gedurende de eeuwige passage van oneindigheid

Ik ben lang geleden geboren

Mijn vorm gevormd uit de oerrots

Stormwinden schroeiden de umbra en mijn groene geest

De essentie van een tijdperk gesmeed door de elementen

En millennia zijn verstreken

Breekbaar vlees wemelt van herinneringen

Ik kijk met spectrale ogen

De kennismijn — en de mijne alleen

Oude paden die het landschap verzengen

Leylijnen die een gewonde aarde afschuren

Waar lang vergeten tinten nu ronddwalen

Onder de schittering van de koude maan

De bodem doordrenkt met een gevoel van verlangen

Onder mijn loopvlak krioelen talloze herinneringen

De essentie van zoveel dat nu verloren is gegaan

Begraven in de catacomben van een voor altijd begraven geschiedenis

Toch weet ik niet wat er in het verschiet ligt

Ik heb geen geheimen opgegraven uit mijn tijd in de ether

Geen sleutels om de talloze verstrengelde strengen te ontgrendelen van wat zal zijn

Achter mij, een kielzog van oneindige wanhoop

Vooruit, een vormloze leegte die nog niet is getekend

Wachten tot de echo's van de doden komen