Зима - Дмитрий Хмелёв

Снег не тает в ладонях твоих — странно.

Нет в глазах слез, старается зря ветер.

Пусть впитает хотя бы мой стих рана,

Тот, что весь для тебя превратился, горя, в пепел.

Зима, зима.

Чем согреть тебя, чем обрадовать,

Когда мир раскололся надвое?

Зима, зима.

Как отчаянью бесполезному

Стать молчанием или песнею?

Помни каждый пришел в этот мир босым.

И с собой, кроме веры забрать — вряд ли.

Когда все хорошо, жизнь любить — просто.

А ты попробуй принять

То, с чем глупо играть в прятки.

Зима, зима.

Чем согреть тебя, чем обрадовать,

Когда мир раскололся надвое?

Зима, зима.

Как отчаянью бесполезному

стать молчанием или песнею?

Зима, зима, зима…

Sneeuw smelt niet in je handpalmen - vreemd.

Er zijn geen tranen in de ogen, de wind probeert tevergeefs.

Laat de wond tenminste mijn vers absorberen,

Degene die alles voor jou, brandend, in as veranderde.

Winter, winter.

Hoe je te verwarmen, hoe te behagen,

Wanneer is de wereld in tweeën gesplitst?

Winter, winter.

Als wanhoop nutteloos

Stilte of lied worden?

Onthoud dat iedereen op blote voeten op deze wereld is gekomen.

En het is onwaarschijnlijk dat je het meeneemt, behalve voor geloof.

Als alles goed is, is het gemakkelijk om van het leven te houden.

En je probeert te accepteren

Iets dat stom is om verstoppertje mee te spelen.

Winter, winter.

Hoe je te verwarmen, hoe te behagen,

Wanneer is de wereld in tweeën gesplitst?

Winter, winter.

Als wanhoop nutteloos

stilte of lied worden?

Winter, winter, winter...