Снег - Дмитрий Хмелёв

Снег идёт, пушистый, белый, очень медленно.

На пальто снежинки падают хрустальные.

Чей-то кот крадётся к голубю уверенно

И на год ещё взрослей с тобою стали мы.

Припев: Вырвать лист, да всё никак не получается,

С альбома хитро улыбаются твои зелёные глаза.

Хочется себя спасти от одиночества,

Набрать твой номер очень хочется,

Да только нечего сказать…

Для тебя в мороз по струнам пальцы бегали,

А глаза от глаз моих куда-то прятались.

Называл тебя я снежной королевою,

Почему так рано опустился занавес?

Припев тот же.

Не срослось, не получилось, но запомнилось.

Вдаль уплыл кораблик наших встреч и глупостей.

Пусть мечты хоть у кого-нибудь исполнятся,

А у нас они остались в грешной юности.

Припев тот же

Sneeuw valt, pluizig, wit, heel langzaam.

Kristallen sneeuwvlokken vallen op de vacht.

Iemands kat sluipt zelfverzekerd naar de duif

En we zijn een jaar met jou nog volwassener geworden.

Refrein: Scheur het vel uit, maar het werkt nog steeds niet,

Je groene ogen glimlachen sluw van het album.

Ik wil mezelf redden van eenzaamheid,

Ik wil echt je nummer bellen

Ja, niets te zeggen...

Voor jou, in de kou, vingers renden langs de snaren,

En mijn ogen verstopten zich ergens voor mijn ogen.

Ik noemde je de sneeuwkoningin

Waarom viel het doek zo vroeg?

Het refrein is hetzelfde.

Het groeide niet samen, het werkte niet, maar ik herinner het me.

De boot van onze ontmoetingen en stommiteiten zeilde weg.

Laat de dromen van tenminste iemand uitkomen,

En bij ons bleven ze in hun zondige jeugd.

Koor is hetzelfde