Времечко - Дмитрий Хмелёв

Ох, было времечко,

Под дых да в темечко,

Горе знало каждую хату,

Сын шёл на отца, брат на брата,

Степь привольна и широка

Да тропа узка.

Вот так и прадед мой

Оставил дом родной,

Зацепилась бурка за дверцу,

Боль в душе, «георгий» у сердца.

«Береги себя и детей» — да через плетень.

Знать, не зря кружит вороньё, кружит вороньё,

Эх, братья, кровушку прольём, кровушку прольём,

Смерть за раз подсобит остыть, подсобит остыть,

Только нас рано хоронить.

И над осокою летел он соколом,

Говорил, да не понапрасну, ни за белых я, ни за красных,

Всех попутал бес-сатана, а земля одна.

Кровавой зорькою, полынью горькою,

Дышит не надышится воля, уж такая, знать, наша доля,

Помни сыновей Тихий Дон, не забудь о том.

Oh, er was een tijd

Onder de adem en in de kruin,

Verdriet kende elke hut,

Zoon ging naar vader, broer naar broer,

De steppe is vrij en breed

Ja, het pad is smal.

Zo is mijn overgrootvader

Thuis gelaten,

Burka bleef aan de deur hangen,

Pijn in de ziel, "George" in het hart.

"Zorg voor jezelf en kinderen" - ja door het lelhek.

Om te weten, het is niet tevergeefs dat de kraai cirkelt, de kraai cirkelt,

Eh, broeders, we zullen bloed vergieten, we zullen bloed vergieten,

Dood tegelijk zal helpen om af te koelen, helpen om af te koelen,

Het is gewoon te vroeg om ons te begraven.

En hij vloog over de zegge als een valk,

Hij zei, ja, niet tevergeefs, ik ben noch voor de blanken, noch voor de rode,

De demon-Satan verleidde iedereen, en de aarde is één.

Bloedige dageraad, bittere alsem,

De wil ademt niet, het is zo, om te weten, ons deel,

Denk aan de zonen van de Quiet Don, vergeet dat niet.