Le cœur qui boite - David Hallyday

Comme un pont un peu trop court

Qui s’arrête en plein Océan

Je doute parfois que tout l’amour

Que je donne, puisse être suffisant

Comme les ailes d’un oiseau blanc

Qui n’a rien vu de l’Univers

Mes bras ne sont jamais assez grands

Pour aimer autant que nécessaire.

Écoute ces bruits de pas

Qui résonnent au fond de moi,

C’est mon cœur qui boite

Mais sa démarche maladroite,

L’amène toujours vers toi.

Comme un avion de papier

N’a jamais traversé la mer

Mon cœur est souvent bien trop léger

Pour aimer autant que nécessaire

Écoute ces bruits de pas

Qui résonnent au fond de moi,

C’est mon cœur qui boite

Mon cœur qui traîne la patte.

Si parfois tu me sens absent,

Moins proche de temps en temps,

C’est que mon cœur boite

Mais sa démarche maladroite,

L’amène toujours vers toi.

J’aimerais avoir les mots

Faire les gestes qu’il faut

Pouvoir toujours donner le meilleur

J’aimerais avoir le cran

De dire mes sentiments

Enfermés au fond à l’intérieur

Si parfois tu me sens absent

Moins proche de temps en temps

C’est que mon cœur boite

Mais sa démarche maladroite

L’amène toujours vers… toi

Als een brug een beetje te kort

Wie stopt er midden op de oceaan?

Ik betwijfel soms dat alle liefde

Wat ik geef kan genoeg zijn

Als de vleugels van een witte vogel

Wie heeft er nog niets van het heelal gezien?

Mijn armen zijn nooit groot genoeg

Om zoveel lief te hebben als nodig is.

Luister naar die voetstappen

die diep in mij resoneren,

Het is mijn hart dat hinkt

Maar zijn onhandige gang,

Breng het altijd naar je toe.

Als een papieren vliegtuigje

Nooit de zee overgestoken

Mijn hart is vaak veel te licht

Om zoveel lief te hebben als nodig is

Luister naar die voetstappen

die diep in mij resoneren,

Het is mijn hart dat hinkt

Mijn slepende hart.

Als je me soms afwezig voelt,

Af en toe wat minder dichtbij,

Het is dat mijn hart hinkt

Maar zijn onhandige gang,

Breng het altijd naar je toe.

Ik wou dat ik de woorden had

Maak de juiste bewegingen

Altijd het beste kunnen geven

Ik wou dat ik het lef had

Om mijn gevoelens te vertellen

Diep van binnen opgesloten

Als je me soms afwezig voelt

Af en toe minder dichtbij

Het is dat mijn hart hinkt

Maar zijn onhandige gang

Breng het altijd naar... jou