Arte - Dante

Escribo lo que es obvio, y el agobio viene aparte

No crees un mundo propio donde no puedas lanzarte

Andando a ciegas es difícil escaparte

Porque ves que nunca llegas cuando juegas a encontrarte

No soy experto, pero sí puedo enseñarte

Lo jodido que se vuelve sonreír solo en un parque

Sin nadie al lado que esté dispuesto a escucharte

Porque los que estuvieron, decidieron destrozarte

Rompí mi espalda, pero ya no creo que importe

Y recogí mis partes a la par que perdí el norte

Dejé de confiar en mí, ya no era arte

Bajé el listón al suelo para pisar mi estandarte

No me preguntes, porque aún no sé contestarte

Mientras sigo buscando siete historias que contarte

No busques respuestas que en la vida podré darte

Porque yo soy la respuesta que deberías preguntarte

Mi alma volaba, y me dejaba en cualquier parte

Mi cabeza en Babia, la labia en Marte

Vivo un Domingo que me sabe más a Martes

Mes a mes amé a mi mesa más de lo que pude amarme

¿Y como vas a ser feliz siendo incapaz de amarte?

Te dicen que eres único, y no sabes distinguirte

¿Como vas a sonreír, si pretendes dañarte?

Y cuando dicen que te quedes, piensas la forma de irte

Si haces todo así, solo logras engañarte

Este mundo sordomudo, lo hace todo por cambiarte

Lenguas que no valen solo saben despreciarte

Mentes que te ofuscan solo buscan controlarte

No te subestimes por quien no sepa apreciarte

No llames amigos a personas que te aparten

Si llevan caretas, es normal que no te aporten

Si clavan puñales, normal que no reconforten

Vives en un bucle, y sé que es decepcionante

Que el miedo a fracasar, logre sugestionarte

Que exista gente que consiga acomplejarte

Y que falten manos que te curen al tocarte

Si estoy aquí, es para recordarte

Que nadie gana nada sin haber perdido antes

Y ese es el motivo por el cual has de aceptar que:

Seas como seas, tú también puedes ser arte

Ik schrijf wat voor de hand liggend is, en de last valt uit elkaar

Creëer geen eigen wereld waar je niet kunt lanceren

Blindelings lopen is moeilijk te ontsnappen

Omdat je ziet dat je nooit aankomt als je speelt om jezelf te vinden

Ik ben geen expert, maar ik kan het je leren

Hoe klote wordt het om alleen te glimlachen in een park

Met niemand aan je zijde die naar je wil luisteren

Omdat degenen die dat waren, besloten je te vernietigen

Ik brak mijn rug, maar ik denk niet dat het meer uitmaakt

En ik pakte mijn onderdelen toen ik het noorden verloor

Ik vertrouwde mezelf niet meer, het was geen kunst meer

Ik liet de stang op de grond zakken om op mijn spandoek te stappen

Vraag het me niet, want ik weet nog steeds niet hoe ik je moet antwoorden

Terwijl ik nog steeds op zoek ben naar zeven verhalen om je te vertellen

Zoek niet naar antwoorden die ik je in het leven kan geven

Want ik ben het antwoord dat je jezelf zou moeten afvragen

Mijn ziel vloog en liet me overal achter

Mijn hoofd op Babia, schaamlippen op Mars

Ik leef een zondag die meer naar een dinsdag smaakt

Maand na maand hield ik meer van mijn tafel dan van mezelf

En hoe ga je gelukkig zijn als je niet van jezelf kunt houden?

Ze vertellen je dat je uniek bent, en je weet niet hoe je jezelf moet onderscheiden

Hoe ga je glimlachen, als je van plan bent jezelf iets aan te doen?

En als ze zeggen om te blijven, denk je dat de weg te gaan

Als je alles zo doet, slaag je er alleen maar in om jezelf voor de gek te houden

Deze doofstomme wereld doet er alles aan om je te veranderen

Talen die niet de moeite waard zijn, weten alleen hoe ze je kunnen verachten

Geesten die je vertroebelen, proberen je alleen maar te beheersen

Onderschat jezelf niet voor degenen die je niet weten te waarderen

Bel geen vrienden voor mensen die je uit elkaar duwen

Als ze maskers dragen, is het normaal dat ze je dat niet geven

Als ze dolken steken, is het normaal dat ze niet troosten

Je leeft in een lus, en ik weet dat het teleurstellend is

Dat de angst om te falen je weet te suggereren

Dat er mensen zijn die je ingewikkeld kunnen maken

En dat er geen handen zijn die je genezen als ze je aanraken

Als ik hier ben, is het om je eraan te herinneren

Dat niemand iets wint zonder eerder te hebben verloren

En dat is de reden waarom je moet accepteren dat:

Wat je ook bent, je kunt ook kunst zijn