Железнодорожный роман - Братья Карамазовы

Хорошо нам дома да вроде б снова дорога зовёт,

Железные рельсы и вонь родных поездов.

На дорогу, друзья говорят посошок неплохо пойдёт

Для прохода рек при поломке мостов

На столе водка и яйца украинских кур

На столе стаканы, а в стаканах ещё ничего

И суровый взгляд проводницы за которым тоскует Лувр,

Отгоняет от наших полок зазевавшихся дур

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Проводница несёт нам чай

Проводница знает толк в вине

А жёлтый орёл, символ железной дороги

Хранит её грудь, но наклоняет ко мне

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Утро крадётся сквозь окна, подползает вокзал

На перроне встречают, и даже она

А дымящийся взгляд проводницы, под которым закипает броня

Снова, как прежде, проходит мимо меня

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Железнодорожный роман

Het is goed voor ons thuis, maar het lijkt erop dat de weg weer roept,

IJzeren rails en de stank van inheemse treinen.

Onderweg zeggen vrienden dat het goed gaat met het personeel

Voor de doorgang van rivieren wanneer bruggen breken

Wodka en eieren van Oekraïense kippen op tafel

Er staan ​​glazen op tafel, maar er zit niets in de glazen

En de strenge blik van de dirigent waarnaar het Louvre verlangt,

Verdrijft gapende dwazen uit onze schappen

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek

De dirigent brengt ons thee

De dirigent weet veel over wijn

En de gele adelaar, het symbool van de spoorlijn

Houdt haar borst, maar leunt naar me toe

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek

De ochtend kruipt door de ramen, het station kruipt

Op het perron ontmoeten ze elkaar, en zelfs zij

En de dampende blik van de dirigent, waaronder het pantser kookt

Nogmaals, zoals eerder, gaat me voorbij

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek

Spoorwegromantiek