Ток и ветер - Братья Карамазовы

Ток и ветер, гонят мой голос по твоим проводам.

Обрывая запах цветов, тот, что только тебе.

И не веря чужим облакам, ты бежишь по трамвайным следам,

Ведь только ток и ветер, возвращают к себе.

Просто некого ждать, до весны, до весны.

И долгим дождем не смоешь с себя,

Остатки любви,

В промозглый рассвет, торопит тебя пустота у окна.

Ток и ветер.

Будто слепые мимо тебя.

Мимо дорог, мимо воды, мимо травы.

И не сберечь, и не закрыть руками тебя,

Ведь только ток и ветер, ток, и ветер и ты.

Просто некого ждать, до весны, до весны.

И долгим дождем не смоешь с себя,

Остатки любви,

В промозглый рассвет, торопит тебя пустота у окна.

Ток и ветер, гонят мой голос по твоим проводам.

Ток и ветер, гонят мой голос по твоим проводам.

Stroom en wind, drijf mijn stem langs je draden.

De geur van bloemen afbreken, degene die alleen voor jou is.

En niet gelovend in andermans wolken, ren je over de tramrails,

Alleen stroming en wind komen immers weer tot zichzelf.

Er is gewoon niemand die wacht, tot de lente, tot de lente.

En je kunt jezelf niet afwassen met een lange regen,

Overblijfselen van liefde

In een vochtige dageraad haast de leegte bij het raam je.

Stroom en wind.

Alsof de blinden aan je voorbij gaan.

Langs de wegen, langs het water, langs het gras.

En red niet, en bedek u niet met uw handen,

Immers, alleen de stroming en de wind, de stroming en de wind en jij.

Er is gewoon niemand die wacht, tot de lente, tot de lente.

En je kunt jezelf niet afwassen met een lange regen,

Overblijfselen van liefde

In een vochtige dageraad haast de leegte bij het raam je.

Stroom en wind, drijf mijn stem langs je draden.

Stroom en wind, drijf mijn stem langs je draden.