Я сижу на белом - Братья Карамазовы

Я сижу на белом свете на расстеленной газете

Улыбаюсь неспеша, и мне лето — в полчаса.

Я сижу на белом свете на крутящейся планете

Греет солнышко — звезда, догорают тормоза.

Дома в туманных дымах, от неба следы в облаках.

У этих птиц, что сидят, у этих ветров, что свистят.

У дырявых машин, у железных сетей, у нас — уставших, уставших людей.

Знаешь, что?

Не знаешь что.

Знаешь, кто?

Не знаешь кто.

С земли уходят не цветы, а ты и я, а я и ты.

С земли уходят не цветы.

а ты да я, а я и ты.

С земли уходят не цветы, а ты и я, а я и ты.

С земли уходят не цветы, а ты да я, а я и ты.

Я сижу на белом свете,

На расстеленной газете

Греет солнышко — звезда,

Догорают тормоза.

Ik zit op een wit licht op een verspreide krant

Ik glimlach langzaam, en de zomer duurt voor mij een half uur.

Ik zit op een wit licht op een draaiende planeet

De zon warmt op - een ster, de remmen branden op.

Huizen in mistige rook, sporen uit de lucht in de wolken.

Deze vogels die zitten, deze winden die fluiten.

Met lekkende auto's, met ijzeren netwerken, met ons - vermoeide, vermoeide mensen.

Je weet wel?

Je weet niet wat.

Weet jij wie?

Je weet niet wie.

Het zijn geen bloemen die de aarde verlaten, maar jij en ik, maar ik en jij.

Bloemen verlaten de aarde niet.

en jij en ik, en ik en jij.

Het zijn geen bloemen die de aarde verlaten, maar jij en ik, maar ik en jij.

Het zijn geen bloemen die de aarde verlaten, maar jij en ik, maar ik en jij.

Ik zit op een wit licht

Op een uitgespreide krant

De zon schijnt, de ster

De remmen branden door.