Собаке - Братья Карамазовы

Собака лежит на дороге в сарай,

Я из города привезу кости и сварю ей суп.

Она по запаху помнит всех тех, кто когда-то был тут,

Ей говорил самурай есть только путь.

Есть только путь.

У ворот кончается асфальт и начинается лес.

Этот листок на дереве не навсегда.

Ветер или чья-то рука обнажают срез,

По которому — отсчитают года, отсчитают года.

Падая вверх, не сломай свой хвост, ей говорил самурай.

De hond ligt op de weg naar de schuur,

Ik breng botten uit de stad en kook soep voor haar.

Ze herinnert zich door te ruiken al degenen die hier ooit waren,

De samoerai vertelde haar dat er maar één manier is.

Er is maar één manier.

Bij de poort houdt het asfalt op en begint het bos.

Dit blad aan de boom is niet voor altijd.

De wind of iemands hand legt de snede bloot,

Volgens welke - de jaren zullen worden geteld, de jaren zullen worden geteld.

Val op, breek je staart niet, zei de samoerai tegen haar.