Волки и вороны - Борис Гребенщиков

Может Бог, а может просто, эта ночь пахнет ладаном.

А кругом высокий лес, темен и замшел.

То ли это благодать, то ли это засада нам,

Весело наощупь, да сквозняк на душе.

Вот идут с образами — с образами незнакомыми,

Да светят им лампады из-под темной воды,

Я не помню, как мы встали, как мы вышли из комнаты,

Только помню, что идти нам до теплой звезды…

Вот стоит храм высок, да тьма под куполом.

Проглядели все глаза, да ни хрена не видать.

Я поставил бы свечу, да все свечи куплены.

Зажег бы спирт на руке — да где ж его взять?

А кругом лежат снега на все четыре стороны;

Легко по снегу босиком, если души чисты.

А мы пропали бы совсем, когда б не волки да вороны;

Они спросили: «Вы куда?

Небось, до теплой звезды?»

Назолотили крестов, навтыкали, где ни попадя;

Да променяли на вино один, который был дан.

А поутру с похмелья пошли к реке по воду,

А там вместо воды — Монгол Шуудан.

А мы хотели дать веселый знак ангелам,

Да потеряли их из виду, заметая следы;

Вот и вышло бы каждому по делам его,

Если бы не свет этой чистой звезды.

Так что нам делать, как нам петь, как не ради пустой руки?

А если нам не петь, то сгореть в пустоте,

А петь и не допеть — то за мной придут орлики,

С белыми глазами, да по мутной воде.

Только пусть они идут — я и сам птица черная,

Смотри, мне некуда бежать: еще метр — и льды,

Так я прикрою вас, а вы меня, волки да вороны,

Чтобы кто-нибудь дошел до этой чистой звезды…

Так что теперь с того, что тьма под куполом,

Что теперь с того, что ни хрена не видать?

Что теперь с того, что все свечи куплены,

Ведь если нет огня, мы знаем, где его взять.

Может правда, что нет путей, кроме торного,

И нет рук для чудес, кроме тех, что чисты,

А все равно нас грели только волки да вороны,

И благословили нас до чистой звезды.

Misschien God, of misschien gewoon, deze nacht ruikt naar wierook.

En rondom is een hoog bos, donker en bemost.

Is het genade, of is het een hinderlaag voor ons,

Leuk om aan te raken, maar een tocht in de ziel.

Hier komen ze met afbeeldingen - met onbekende afbeeldingen,

Laat lampen voor hen schijnen van onder het donkere water,

Ik weet niet meer hoe we opstonden, hoe we de kamer verlieten,

Ik herinner me alleen dat we naar de warme ster moeten...

Hier staat de tempel hoog, en duisternis onder de koepel.

Alle ogen keken erdoorheen, maar er was niets te zien.

Ik zou een kaars zetten, maar alle kaarsen zijn gekocht.

Ik zou alcohol op mijn hand aansteken - maar waar kan ik die krijgen?

En rondom ligt aan alle vier de kanten sneeuw;

Het is gemakkelijk om op blote voeten in de sneeuw te lopen als de zielen schoon zijn.

En we zouden volledig verloren zijn als er geen wolven en raven waren;

Ze vroegen: “Waar ga je heen?

Ik veronderstel, naar een warme ster?

Ze verguldden kruisen, plakten ze overal waar ze raakten;

Ja, ze ruilden er een die was gegeven voor wijn.

En 's morgens, met een kater, gingen we naar de rivier voor water,

En daar, in plaats van water, is er Mongoolse Shuudan.

En we wilden een vrolijk teken geven aan de engelen,

Ja, ze verloren ze uit het oog en verdoezelden hun sporen;

Zo zou het ieder zijn overkomen naar zijn daden,

Als het niet voor het licht van deze zuivere ster is.

Dus wat moeten we doen, hoe moeten we zingen, zo niet omwille van een lege hand?

En als we niet zingen, dan branden in de leegte,

En om te zingen en niet te eindigen met zingen - dan zullen de adelaars voor mij komen,

Met witte ogen, en op modderig water.

Laat ze gewoon gaan - ik ben zelf een zwarte vogel,

Kijk, ik kan nergens heen: nog een meter - en ijs,

Dus ik zal jou bedekken, en jij mij, wolven en kraaien,

Voor iemand om deze pure ster te bereiken...

Dus nu met de duisternis onder de koepel,

Wat nu met het feit dat je niets kunt zien?

Wat nu met het feit dat alle kaarsen zijn gekocht,

Immers, als er geen vuur is, weten we waar we het vandaan moeten halen.

Misschien is het waar dat er geen andere wegen zijn dan de netelige,

En er zijn geen handen voor wonderen, behalve voor degenen die rein zijn,

En toch verwarmden alleen wolven en kraaien ons,

En ze zegenden ons tot een zuivere ster.