Любовь во время войны - Борис Гребенщиков

Не помню, как я ступил за порог,

Но вот тяжелое небо над разбитой дорогой,

В конце которой врут, что нам обещан покой.

Над нами развернуто зимнее знамя.

Нет лиц у тех, кто против.

Нет лиц у тех, кто с нами.

Не смей подходить, пока ты не скажешь, кто ты такой.

На улице ярость ревет моторами.

Закатан в асфальт тот лес, в котором

Нам было явлено то, чего не скажешь в словах.

Я слышу работу лопат.

На нас направлены ружья заката.

Но скоро их патроны начнут взрываться

E них прямо в стволах!

Я чувствую спиной, как вокруг нас сгущаются тени.

Река пылает и мосты над нею разведены.

В своей доброте, Господь дарует нам, что мы хотели.

Дарует любовь.

Любовь.

Любовь во время войны.

И я протягиваю ладонью ладонь.

Но это все равно, что гасить бензином огонь.

Рука в руке - пропасть.

Я знаю этот бред наизусть.

И я не помню, кем был, и не знаю, кем стал.

Но кровь моя теперь сильнее, чем сталь.

Им крепко не повезет, когда я проснусь.

Я знаю умом, что вокруг нет ни льдов, ни метели.

Но я по горло в снегу, глаза мои не видят весны.

Господи, скажи мне, кто мы, что мы так хотели,

Чтобы любовь, любовь, любовь,

Любовь, любовь, любовь

Обязательно во время войны.

Ik weet niet meer hoe ik over de drempel stapte

Maar hier is de zware lucht boven de gebroken weg,

Aan het eind waarvan ze liegen dat ons vrede is beloofd.

Boven ons ontvouwt zich een winterbanier.

Er zijn geen gezichten voor degenen die er tegen zijn.

Degenen die bij ons zijn, hebben geen gezichten.

Waag het niet dichterbij te komen totdat je me vertelt wie je bent.

Op straat buldert de woede met motoren.

In asfalt gerold is het bos waarin

Er is ons iets getoond dat niet in woorden kan worden gezegd.

Ik hoor het werk van schoppen.

De kanonnen van de zonsondergang zijn op ons gericht.

Maar binnenkort zal hun munitie ontploffen

E ze recht in de koffers!

Ik voel de schaduwen zich om ons heen verzamelen.

De rivier staat in brand en de bruggen erover zijn gescheiden.

In Zijn goedheid schenkt de Heer ons wat we verlangen.

Geeft liefde.

Dol zijn op.

Liefde tijdens de oorlog.

En ik strek mijn handpalm uit.

Maar het is als het blussen van een brand met benzine.

Hand in hand - de afgrond.

Ik ken deze onzin uit mijn hoofd.

En ik weet niet meer wie ik was, en ik weet niet wie ik ben geworden.

Maar mijn bloed is nu sterker dan staal.

Ze zullen niet zoveel geluk hebben als ik wakker word.

Ik weet met mijn verstand dat er geen ijs of sneeuwstorm in de buurt is.

Maar ik sta tot mijn nek in de sneeuw, mijn ogen zien de lente niet.

Heer, vertel me wie we zijn, wat we zo graag wilden

Om lief te hebben, lief te hebben, lief te hebben

Liefde liefde liefde

Zeker tijdens de oorlog.