Marco - Bigflo & Oli

Musique à fond dans l’mp3, Marco rentre chez lui

Mais ce qu’il ne sait pas c’est qu’il ne rentre pas aujourd’hui

Il est sorti plus tôt donc il ne veut pas perdre de temps

Regarde ses baskets en marchant, presse le pas au milieu des gens

Il est sept heures et quart, c’est l’heure qu’elle a choisi

Il quitte le trottoir, voit pas le 4×4 derrière lui

Il traverse, la voiture le renverse

Son corps bascule, il n’entend que cette musique qui le berce

Pas vraiment de douleur même si son sang coule

Il voit son corps de dessus au milieu d’la foule

Plus d’poids, il sent qu’il se détache, il voit la ville qui bouge

Dommage de mourir à cause d’un petit homme rouge

Le trajet de c’matin, sa dernière clope, sa première fois

Des paysages, de vagues images, ses meilleurs potes, ses mauvais choix

Petites amies, l'école, l’alcool, les potes, les filles, les billes

Les souvenirs brillent et s’impriment sur ses pupilles

Les sirènes mais le silence, et tous ces gens qui défilent

Avec ses ciseaux, la mort coupe un fil

Marco sent qu’il tombe, mais pourtant il monte

Il tournoie, doucement et s'éloigne de notre monde

Parc’que la mort nous en a trop pris, si c’est un jeu, elle triche

L’histoire que j’vais vous raconter est si triste

C’est dingue, on quittera tous ce monde un jour et on l’sait bien

Un instant, une seconde et d’un coup tout s'éteint

Là-haut pas de portail, de nuage, ou de lumière aveuglante

Pas de Dieu, pas d’ange, de tunnel blanc, ni d’grand temple

Rien de tout c’qu’il imagine, le temps fuit sans bruit

Juste le sourire de ceux partis avant lui

Un bonjour à son grand-père, parti pour un cancer

Un accueil chaleureux, juste entre eux, en pleins cieux

Loin des tensions, drôle de destination

Marco est ému, lui qui n’a jamais pris l’avion

Loin des bourses en manque, pas de temps pas d’cigarettes ou d’banques

Pas d’agents, non pas d’argent, de clans, de mitraillettes ou d’tanks

Pas d’Sud, pas d’Nord, pas d’nuls, pas d’forts

Une petite leçon de vie, une grande leçon de mort

La fin sonne comme un nouveau début pour Marco

C’est dingue comme nos vies lui semblent petites vues d’là-haut

Un souvenir d’Amérique, près des tués en Harley

En marchant au loin il reconnaît la voix d’Bob Marley

Il est bien dans ce monde il ne sent plus son corps mais garde son âme entière

Sur l’cadran d’sa montre, les aiguilles tournent à l’envers

Une vieille femme en noir, Marco s’approche «Madame s’il vous plaît»

Mais c’est une autre histoire, attends le troisième couplet

Parc’que la mort nous en a trop pris, si c’est un jeu, elle triche

L’histoire que j’vais vous raconter n’est pas si triste

Pourquoi craint-on la mort si on croit au Paradis?

Pourquoi pleure-t-on encore quand un proche est parti?

-Eh madame qui êtes-vous?

— Je suis la mort, tu sors d’où?

— Qu'est-c'qui m’arrive, j’comprends pas?

— Tais-toi, Marco c’est ça?

— Ouais c’est moi pourquoi qu’est-c'que j’fais là?

J’venais de m’installer

J’ai pas fait d’mal, j’ai pas eu l’choix, j’ai à peine vingt-et-un balais

Et j’peux pas rester là pitié que quelqu’un m’aide

— C'est plus possible

— On m’attend en bas y’a tellement d’gens qui m’aiment

— Ici aussi

— J'ai pas l’temps, pousse-toi, on m’attend j’suis pressée

Dans une ruelle en bas une femme viens d’se faire agresser

— Pourquoi elle, pourquoi aujourd’hui Tout doit s’arrêter?

— C'est pas moi qui choisit, j’ai une liste à respecter

— Et où est-ce marqué notre heure, notre chemin?

— Dans un vieux livre sacré qu’on appelle le destin

Au fait tu te plains mais tu as droit au billet retour

Dis au revoir à ton grand-père nous on s’reverra un jour

— Quoi?

Marco sent alors des chocs dans sa poitrine

Il est tiré vers le bas, son âme s’illumine

Il revoit sa vie, de sa mort jusqu'à sa naissance

Il descend la voie de son corps à contre-sens

''T'es là ?'' un ami lui murmure a l’oreille

1h30, l’hôpital Marco se réveille

Luide muziek in de mp3, Marco gaat naar huis

Maar wat hij niet weet, is dat hij vandaag niet thuiskomt

Hij is vroeg weggegaan, dus hij wil geen tijd verspillen

Kijk naar zijn sneakers tijdens het lopen, haast je tussen de mensen in

Het is kwart over zeven, dat is de tijd die ze heeft gekozen

Hij verlaat het trottoir, ziet de 4×4 achter zich niet

Hij steekt over, de auto rijdt hem omver

Zijn lichaam rockt, hij hoort alleen deze muziek hem rocken

Geen echte pijn, ook al stroomt zijn bloed

Hij ziet zijn lichaam van boven in het midden van de menigte

Geen gewicht meer, hij voelt dat hij eraf komt, hij ziet de stad bewegen

Jammer om te sterven vanwege een kleine rode man

De reis van vanmorgen, zijn laatste sigaret, zijn eerste keer

Landschappen, vage beelden, zijn beste vrienden, zijn slechte keuzes

Vriendinnen, school, drank, vrienden, meisjes, knikkers

Herinneringen schijnen en drukken een stempel op zijn leerlingen

De sirenes maar de stilte, en al die mensen die paraderen

Met zijn schaar knipt de dood een draad door

Marco voelt dat hij valt, maar toch stijgt hij

Het draait, langzaam en weg van onze wereld

Omdat de dood te veel van ons heeft afgenomen, als het een spel is, speelt ze vals

Het verhaal dat ik je ga vertellen is zo triest

Het is gek, we zullen allemaal op een dag deze wereld verlaten en we weten het

Een moment, een seconde en ineens is het allemaal weg

Daarboven geen portaal, wolk of verblindend licht

Geen God, geen engel, geen witte tunnel, geen grote tempel

Niets van wat hij zich voorstelt, de tijd vliegt stil

Alleen de glimlach van degenen die hem voorgingen

Een hallo aan zijn grootvader, weg voor kanker

Een warm welkom, gewoon tussen hen, in de lucht

Ver van spanningen, vreemde bestemming

Marco is ontroerd, hij die nog nooit het vliegtuig heeft genomen

Verre van gebrek aan beurzen, geen tijd, geen sigaretten of banken

Geen agenten, geen geld, geen clans, machinegeweren of tanks

Geen Zuid, geen Noord, geen dummies, geen sterke

Een kleine les in het leven, een grote les in de dood

Het einde klinkt als een nieuw begin voor Marco

Het is gek hoe ons leven van bovenaf gezien klein voor hem lijkt

Een herinnering aan Amerika, in de buurt van de doden in Harley

Als hij wegloopt herkent hij de stem van Bob Marley

Het gaat goed met hem in deze wereld, hij voelt zijn lichaam niet meer maar houdt zijn ziel heel

Op de wijzerplaat van zijn horloge draaien de wijzers ondersteboven

Een oude vrouw in het zwart, Marco benadert "mevrouw alstublieft"

Maar dat is een ander verhaal, wacht op het derde couplet

Omdat de dood te veel van ons heeft afgenomen, als het een spel is, speelt ze vals

Het verhaal dat ik je ga vertellen is niet zo triest

Waarom zijn we bang voor de dood als we in de hemel geloven?

Waarom huilen we nog steeds als een geliefde er niet meer is?

-Hé mevrouw, wie bent u?

"Ik ben de dood, waar kom je vandaan?"

"Wat gebeurt er met mij, ik begrijp het niet?"

'Hou je mond, Marco, toch?'

"Ja, ik ben het, waarom doe ik hier?"

Ik was net neergestreken

Ik heb geen kwaad gedaan, ik had geen keus, ik heb amper eenentwintig bezems

En ik kan daar niet blijven, alsjeblieft iemand help me

- Het kan niet meer.

"Ze wachten daar op me, er zijn zoveel mensen die van me houden

- Ook hier

"Ik heb geen tijd, ga verder, ze wachten op me, ik heb haast"

Beneden in een steegje is net een vrouw beroofd

"Waarom zij, waarom vandaag Alles moet stoppen?"

"Ik ben het niet die kiest, ik heb een lijst om te respecteren

'En waar is onze tijd gemarkeerd, onze weg?'

"In een oud heilig boek genaamd lot

Trouwens, je klaagt maar je hebt recht op het retourticket

Zeg maar dag tegen je opa we zien elkaar ooit weer

- Wat?

Marco voelt dan schokken in zijn borst

Hij is naar beneden getrokken, zijn ziel licht op

Hij blikt terug op zijn leven, van zijn dood tot zijn geboorte

Hij gaat de verkeerde kant op van zijn lichaam

"Ben je daar?" fluistert een vriend in zijn oor

01:30 uur, Marco Ziekenhuis wordt wakker