Le cordon - Bigflo & Oli

J’aurais pu être un grand artiste, un prix Nobel ou un bandit

Naître dans tes bras, voir dans tes rides à quel point j’ai grandi

Tes battements d’cœur me font imaginer ton sourire

Je vivrai dans ton monde main dans la main avec tes souvenirs

Laisse-moi t’appeler «maman», c’est pas souvent, c’est vrai

Je veux une place au soleil dans ton jardin secret

Pourquoi t’as pas voulu de moi?

Tu dois avoir tes raisons

Y’avait sûrement pas assez d’place dans notre petite maison

Sèche tes larmes, j’suis qu’une graine qui n’a pas pris racine

J’me connais pas et, toi, maman, dis-moi comment tu m’imagines

J'étais trop pressé, c'était p’t-être trop tôt

À mon souvenir, accroche sur l’mur un cadre sans photo

Décris-moi la vue de ta chambre, chante pour m’réconforter

Parfois, je ris en imaginant le nom que j’aurais porté

La mort, la vie: j’y connais rien, quand j’y pense, je m’y perds

J’le verrai jamais mais, s’te plaît, maman, fais-moi un petit frère

Retiens juste mon amour, profite, va faire un tour

Tu serais peut-être bien plus triste si j’avais vu l’jour

J’aurais p’t-être claqué la porte et tout foutu en l’air

Gâcher nos vies en un éclair, d’ailleurs, où est mon père?

La mer, les fleurs, le soleil, les amis, les anniv' ratés

La tristesse, la peur: je ne connaîtrai jamais

Ça fait quoi d’respirer?

Parle-moi, j’veux pas te voir en pleurs

Tu ne m’as pas gardé dans ton ventre, mais laisse-moi une place dans ton cœur

Maman, comment c’est, dehors?

L’amour fort que nous nous portons

Je suis ni vivant ni mort

Mais je sens encore le cordon

Mon enfant, tu sais que j’t’adore

Et je te demande pardon

Je n’ai ni raison ni tort

Et je sens encore le cordon

D’abord, Maman t’aime, ça, faut qu’tu le saches

Je pense tous les jours à toi en m’regardant dans la glace

Tu me ressemblerais, j’entends ton rire dans mes rêves

Et je ressens un grand vide quand le matin se lève

Mais tu ressemblerais à ton père, ce lâche nous a abandonnés

Faut dire qu'à cette époque, on était tous un peu paumés

Et ça m’a fait d’la peine, son sang coulerait dans tes veines

Et, moi, je l’aimais comme je t’aime

Je suis jeune, j’ai toujours pas une thune

J’ai toujours pas fini mes études, et je suis seule

J'étais pas prête à t’accueillir, j’ai du mal à m’en sortir

Et depuis qu’il n’est plus là, c’est encore pire

Entre les cahiers et les couches, le loyer et les cours

J’me serais noyée dans mes journées, broyée par les coûts

J’ai dû faire un choix, sans toi, au bord de la falaise

J’ai préféré ne pas être mère qu’en être une mauvaise

Je nous vois dans un parc, la boue sur les chaussures les éclaboussures,

à avoir peur du temps qui passe

Tu me tiens par la main, tu me parles avec les yeux

Je n’entends plus personne, je ne sens que nous deux

Et j’voulais pas que tu galères, que tu connaisses mes fins de mois

Et puis ton père serait sûrement souvent bien plus absent que toi

On se retrouvera à la prochaine

Je ne t’ai pas donné la vie pour pas tu n’aies pas à vivre la mienne

Maman, comment c’est, dehors?

L’amour fort que nous nous portons

Je suis ni vivant ni mort

Mais je sens encore le cordon

Mon enfant, tu sais que j’t’adore

Et je te demande pardon

Je n’ai ni raison ni tort

Et je sens encore le cordon

Maman, comment c’est, dehors?

Mon enfant, tu sais que je t’adore

L’amour fort que nous nous portons

Et je te demande pardon

Je suis ni vivant ni mort

Je n’ai ni raison ni tort

Mais je sens encore le cordon

Et je sens encore le cordon

Mais je sens encore le cordon

Et je sens encore le cordon

Mais je sens encore le cordon

Et je sens encore le cordon

Mais je sens encore le cordon

Et je sens encore le cordon

Le cordon…

Ik had een groot artiest, een Nobelprijs of een bandiet kunnen zijn

In je armen geboren worden, in je rimpels zien hoeveel ik gegroeid ben

Je hartslag doet me denken aan je glimlach

Ik zal in jouw wereld leven, hand in hand met jouw herinneringen

Laat me je "mama" noemen, het is niet vaak, het is waar

Ik wil een plekje in de zon in je geheime tuin

Waarom wilde je me niet?

Je moet je redenen hebben

Er was vast niet genoeg ruimte in ons huisje

Droog je tranen, ik ben slechts een zaadje dat nog geen wortel heeft geschoten

Ik ken mezelf niet en jij, mama, vertel me hoe je je me voorstelt

Ik had te veel haast, misschien was het te vroeg

Hang in mijn herinnering een lijst aan de muur zonder foto

Beschrijf het uitzicht vanuit je kamer, zing om me te troosten

Soms lach ik me de naam voor die ik zou hebben gehad

Dood, leven: ik weet er niets van, als ik eraan denk, verdwaal ik

Ik zal hem nooit zien, maar alsjeblieft, mam, geef me een broertje

Houd gewoon mijn liefste vast, geniet, maak een ritje

Je zou veel droeviger zijn als ik het daglicht had gezien

Ik heb misschien de deur dichtgeslagen en het allemaal verkloot

Ons leven in een flits verpest, trouwens, waar is mijn vader?

De zee, de bloemen, de zon, de vrienden, de mislukte verjaardagen

Het verdriet, de angst: ik zal het nooit weten

Hoe voelt het om te ademen?

Praat met me, ik wil je niet zien huilen

Je hield me niet in je buik, maar gaf me een plekje in je hart

Mam, hoe is het buiten?

De sterke liefde die we voor elkaar hebben

Ik ben noch levend noch dood

Maar ik voel nog steeds het snoer

Mijn kind, je weet dat ik van je hou

En neem me niet kwalijk

Ik heb geen gelijk of ongelijk

En ik voel nog steeds het snoer

Ten eerste houdt mama van je, dat moet je weten

Ik denk elke dag aan jou als ik naar mezelf in de spiegel kijk

Je lijkt op mij, ik hoor je gelach in mijn dromen

En ik voel een grote leegte als de ochtend aanbreekt

Maar je zou op je vader lijken, die lafaard heeft ons verlaten

Moet zeggen dat we in die tijd allemaal een beetje verdwaald waren

En het deed me pijn, zijn bloed zou door je aderen stromen

En ik, ik hield van hem zoals ik van jou hou

Ik ben jong, heb nog steeds geen geld

Ik ben nog steeds niet klaar met mijn studie, en ik ben alleen

Ik was nog niet klaar om je te verwelkomen, ik heb moeite om rond te komen

En sinds hij weg is, is het nog erger

Tussen notitieboekjes en luiers, huur en lessen

Ik zou in mijn dagen zijn verdronken, verpletterd door de kosten

Ik moest een keuze maken, zonder jou, aan de rand van de klif

Ik ben liever geen moeder dan een slechte

Ik zie ons in een park, de modder op de schoenen de spatten,

bang zijn voor het verstrijken van de tijd

Je houdt mijn hand vast, je praat tegen me met je ogen

Ik kan niemand horen, ik voel alleen wij tweeën

En ik wilde niet dat je worstelde, wetende dat mijn einde van de maand was

En dan zou je vader vast vaak veel meer afwezig zijn dan jij.

We zien elkaar bij de volgende

Ik heb je het leven niet gegeven, dus je hoeft het mijne niet te leven

Mam, hoe is het buiten?

De sterke liefde die we voor elkaar hebben

Ik ben noch levend noch dood

Maar ik voel nog steeds het snoer

Mijn kind, je weet dat ik van je hou

En neem me niet kwalijk

Ik heb geen gelijk of ongelijk

En ik voel nog steeds het snoer

Mam, hoe is het buiten?

Mijn kind, je weet dat ik van je hou

De sterke liefde die we voor elkaar hebben

En neem me niet kwalijk

Ik ben noch levend noch dood

Ik heb geen gelijk of ongelijk

Maar ik voel nog steeds het snoer

En ik voel nog steeds het snoer

Maar ik voel nog steeds het snoer

En ik voel nog steeds het snoer

Maar ik voel nog steeds het snoer

En ik voel nog steeds het snoer

Maar ik voel nog steeds het snoer

En ik voel nog steeds het snoer

Koord…