Feggaria Hartina - Antonis Remos

Να 'ρθει μια βροχή τους δρόμους να κλείσει

Και συ σαν σκιά από το παράθυρο να μπεις

Εκεί να σταθείς, χωρίς να μιλήσεις

Οι λέξεις ξεχνιούνται θα δεις

Μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες

Πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες

Μπορεί να έφυγες, μπορεί να ξέχασες

Σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες

Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό

Και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες

Αέρας να 'ρθει τα ίχνη να σβήσει

Που χρόνια μετά, εσένα θυμίζουν δυνατά

Συρτάρια κλειστά, που έχω ανοίξει

Σε νιώθω και ας είσαι μακριά

Μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες

Πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες

Μπορεί να έφυγες, μπορεί να ξέχασες

Σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες

Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό

Και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες

Laat een regen komen om de wegen te sluiten

En als een schaduw van het raam om binnen te komen

Sta daar, zonder te spreken

De woorden zijn vergeten, je zult het zien

Je bent misschien vertrokken, je bent misschien vertrokken

Je was altijd ergens anders maar nu ben je ontsnapt

Misschien ben je weggegaan, misschien ben je het vergeten

Ik heb borden op de weg gezet, maar je bent ze kwijt

Papieren manen hangen in de lucht

En je verbrandde ze, en je verbrandde ze

Lucht om de sporen te doven

Jaren later herinneren ze je er sterk aan

Gesloten lades, die ik heb geopend

Ik voel je en laat je weg zijn

Je bent misschien vertrokken, je bent misschien vertrokken

Je was altijd ergens anders maar nu ben je ontsnapt

Misschien ben je weggegaan, misschien ben je het vergeten

Ik heb borden op de weg gezet, maar je bent ze kwijt

Papieren manen hangen in de lucht

En je verbrandde ze, en je verbrandde ze