The Old Men Of The Shells - Alasdair Roberts

As I roved out one Shrovetide Eve

Among the bramble and the cloudberry

It’s then I heard a melody

A-blowing over the Northern Sea:

The song of the old men of the shells

The old men of the shells, my boys

The old men of the shells

I left the ones who love me well

To find my home in the ocean swells

And follow the old men of the shells

I made my bed so shallow

Among the marigold and marshmallow

It’s then I heard the old men say

«Why deny the sea her prey?

Come follow the old men of the shells»

So deeper, deeper I made my home

Among the samphire, among the ocean foam

The curlew call my curfew bell

Leads me to my bed of pearls

To lie with the old men of the shells

And though the words they sang were few

They had the ring of something true

I listened long and began to sing

They way the unfledged bird takes the wing

I sang with the old men of the shells

I cast around to find my tune

Thinking to sing the song all alone

But wise words on a foolish tongue

Howsoever sweet they be sung

They jangle like the brassy bells of hell

They’ll never please the old men of the shells

The old men of the shells, my boys

The old men of the shells

I left the ones who love me well

To find my home in the ocean swell

And follow the old men of the shells

Toen ik op een vastenavond wegliep

Tussen de braamstruik en de bergbraambes

Toen hoorde ik een melodie

A-blazend over de Noordzee:

Het lied van de oude mannen van de schelpen

De oude mannen van de schelpen, mijn jongens

De oude mannen van de schelpen

Ik verliet degenen die goed van me houden

Om mijn huis te vinden in de deining van de oceaan

En volg de oude mannen van de schelpen

Ik heb mijn bed zo ondiep gemaakt

Tussen de goudsbloem en marshmallow

Toen hoorde ik de oude mannen zeggen:

«Waarom de zee haar prooi ontzeggen?

Kom, volg de oude mannen van de schelpen»

Zo dieper, dieper maakte ik mijn thuis

Tussen de zeekraal, tussen het schuim van de oceaan

De wulp noemt mijn avondklok

Leidt me naar mijn bed van parels

Om te liggen met de oude mannen van de schelpen

En hoewel de woorden die ze zongen weinig waren

Ze hadden de klank van iets waars

Ik luisterde lang en begon te zingen

Ze manier waarop de onvolgroeide vogel de vleugel neemt

Ik zong met de oude mannen van de schelpen

Ik werp rond om mijn deuntje te vinden

Denken om het lied helemaal alleen te zingen

Maar wijze woorden op een dwaze tong

Hoe lief ze ook worden gezongen

Ze rinkelen als de koperen klokken van de hel

Ze zullen de oude mannen van de schelpen nooit behagen

De oude mannen van de schelpen, mijn jongens

De oude mannen van de schelpen

Ik verliet degenen die goed van me houden

Om mijn huis te vinden in de deining van de oceaan

En volg de oude mannen van de schelpen